Categoriearchief: ontvangen

Ik voelde me onzeker omdat ik blij was…

Gisteren voelde ik me ineens onzeker, haast schuldig terwijl ik super blij was, hoe kon dat? Tijd om even stil te staan en te kijken naar dat gevoel.

Ik zat gisteren te stuiteren omdat er zoveel mooie dingen gebeuren. Ik voel me goed, met de kids gaat het goed, mijn man en ik maken mooie plannen samen, ik heb weer zoveel meer actieve contacten dan voorheen, mijn werk neemt serieuze vormen aan, de tuin begint er weer lente-achtig uit te zien…. kortom: ik ben blij.

Eigenlijk wilde ik hierover delen, maar toch deed ik het niet. Opeens drong het gevoel zich op dat mensen wellicht zat worden van mijn gestuiter. Mijn ‘eeuwige’ geblabla over het Kangen Water, mijn ‘gezemel’ over dankbaarheid en vertrouwen…was het niet tijd om weer eens serieus te worden? De zwaarheid van het leven aan bod te laten komen? Het ‘echte’ leven in het daglicht te zetten?

Tijd dus om eens even goed naar mijn eigen gedrag en overtuigingen te kijken… waar was mijn angst, waardoor ik wellicht reëler naar de dingen om me heen kijk? Waar was mijn kritische blik, mijn oordeel, mijn spiedende oog op wat niet goed gaat? En wat bleek, ik kon het gewoon niet vinden… het enige wat ik vond was mijn eigen oordeel over mijn blijdschap. Kan ik het mezelf toestaan dat ik ‘gewoon’ gelukkig ben? Of ben ik in een soort naïeve toestand terecht gekomen, waardoor ik het echte leven niet meer zie?

Alles begon jaren geleden met dankbaarheid ondanks mijn oververmoeidheid, van daaruit groeide mijn vertrouwen in mogelijkheden, ik werd bewust van mijn denken en oefende in het laten gaan van al mijn angsten. Toen ik eindelijk de modus gevonden had van dankbaarheid, vertrouwen en acceptatie van ‘wat is’, kwam het Kangen Water op mijn pad en door het drinken van het Kangen Water kon mijn lichaam zichzelf weer herstellen. Eindelijk voel ik na al die zware jaren wat het me opgeleverd heeft. De totale omschakeling van mindset, het eindeloze vertrouwen op God/het Universum en de wetenschap dat wanneer ik open leer staan, ik ook mag ontvangen.

Wat ben ik in het verleden vaak boos geweest als er gezegd werd dat je met je mindset alles kan genezen. Dat je niet dankbaar genoeg was als je nog klachten of negativiteit ervoer. Nu zie ik het grotere geheel. Mijn mindset heeft me niet genezen, maar er wel voor gezorgd dat ik mocht ontvangen wat ik nodig had. En weer blijkt… het HOE mogen we loslaten. We mogen focussen op vertrouwen, liefde, dankbaarheid en blijdschap.

Leven in overgave… het maakt me intens dankbaar en super blij… zo blij dat ik dus geregeld loop te stuiteren…. en ineens denk ik terug aan wat een therapeut jaren geleden tegen mij zei: ‘Johanna, als je het gevoel hebt dat je egoïstisch wordt, dan ben je op de goede weg’. Dat is het… ik voel me haast egoïstisch omdat ik mijn blijdschap prioriteit maak. Egoïstisch omdat ik zo loop te genieten, terwijl er ook zoveel leed in de wereld is…
Ik vind het leven leuk! En dat is best wel even wennen… dat is best wel even schakelen om mezelf dat toe te staan. Maar ik doe het! Ik mag het ontvangen, de schoonheid van het leven, de positieve energie, de blijdschap, het genieten. Sluit ik daarbij mijn ogen voor de ellende in de wereld? Zeker niet, want ik besef me juist ook dat het licht dat ik mag stralen een stukje zwaarheid van het leven mag verdrijven.

Vandaag deel ik dus toch over mijn blijdschap en mijn zin in deze nieuwe dag! En de mensen die mijn gestuiter zat zijn? Die scrollen maar even verder…

Wat creëer jij?

foto en oefening in deze blog
uit ‘The Power’ van Rhonda Byrne.

Toen ik veel plat lag heb ik mezelf kunnen leren om vanuit angsten over te stappen naar de energie van dankbaarheid en vertrouwen. Elke dag ben ik dankbaar dat ik dit proces heb mogen doorlopen. De weg was pittig, maar het heeft me zoveel gebracht!

Ik heb vooral veel uit boeken gehaald. Boeken over mindset, boeken over liefde vs angst en ik heb er heel veel aan gehad om te schrijven. Door te schrijven kon ik dingen op een rijtje zetten voor mezelf. Het werkte als therapie, met een diepere heling dan ik ooit in ‘echte’ therapie ervaren had.

Ik lees, ook nu het beter gaat, nog steeds graag. De afgelopen periode is een van de boeken die ik ‘op herhaling’ lees ‘The Power’ van Rhonda Byrne. Zodra ik dit boek uit heb, begin ik overnieuw en het bijzondere is dat er elke keer een ander stuk is dat me aanspreekt.

Zo las ik in de afgelopen dagen over ‘The point of creation’ en in een keer werd me duidelijk hoe ik dit, onbewust, zelf toegepast heb in de afgelopen jaren. Vroeger (oeh, dat klinkt lang geleden), dacht ik bij veel dingen namelijk: ‘dat is niet voor mij weggelegd’ of ‘Dat kan ik nooit bereiken’ of ik hoorde het stemmetje: ‘doe nou maar gewoon…’ Het hield me letterlijk klein, want door deze gedachten beperkte ik de mogelijkheden want door deze gedachten beperkte ik de mogelijkheden en kwam ik ook vaak letterlijk tot stilstand

Toen ik plat lag ging ik steeds meer visualiseren en affirmeren. Ik maakte een beeld waarin ik fit was, waarin ik liep te genieten, een beeld waarin ik de werkelijkheid her-creëerde. En in plaats van te denken dat het onmogelijk was dat deze dingen zouden gebeuren, focuste ik op dankbaarheid en vertrouwen. Ik zei tegen mezelf wat ik al jaren tegen de kinderen zei: ‘dream big!’ en waar ik dat vroeger nooit geloofde, voelde ik nu dat dit mocht. Ik mocht mezelf het beste gunnen!!

In ‘The Power’ beschrijft Byrne dat zolang jij denk ‘dit is te groot’, je naar het Universum uitzendt: ‘dit is echt zo groot, dat wordt moeilijk om te ontvangen, dat zal wel heel lang gaan duren…’ en dat zul je dus ook ontvangen. Maar the law of attraction kent geen groot of klein en ook het begrip ‘tijd’ speelt daar geen rol.

Een mooie oefening om eens uit te proberen of jij de ‘zienswijze vanuit angst’ kunt veranderen, is eens op te schrijven wat jij het liefst zou willen: een betere gezondheid, een mooi huis, een nieuwe baan, slagen voor jouw examens… alles kan en mag. Vervolgens ga je hieraan denken in de vorm van een stip. Een stip? Ja, een stip, want voor de kracht van de liefde, de kracht van het Universum (of welke naam jij ook maar gebruikt) is alles wat jij wilt kleiner dan een stipje in het grote geheel.

Teken dan een grote cirkel en in het midden zet je een stip. Naast die stip schrijf je wat jouw verlangen is. Kijk geregeld naar jouw tekening en besef je dat die stip nooit te groot is voor de wet van de aantrekkingskracht! Verder mag je alles loslaten, je hoeft niet te bedenken HOE jouw verlangen dan ingevuld zal worden, hoe je gezonder wordt, hoe je ooit een mooi huis zult krijgen, hoe je een andere baan zult vinden. Jij hoeft maar te vertrouwen op de mogelijkheden die het Universum te bieden heeft!

Zoals je inmiddels zult weten kon mijn lichaam herstellen door het drinken van ander water… had ik dat ooit kunnen bedenken? Nooit!! Als ik dat zelf had moeten bedenken waren de mogelijkheden direct op slot gegaan, want het zou wel zinnig moeten zijn hóe het volgens mij zou moeten ontstaan toch?

Dus laat al het HOE maar los, weet dat er voor elke droom en wens een mogelijkheid bestaat. Alles wat jij kan bedenken is er al, je mag open staan om te ontvangen! Durf jij? Teken vandaag dan die cirkel met de stip voor jouw wens en laat je verrassen door wat er komen mag. Het is je van harte gegund!

Het ware GOUD…

In het afgelopen jaar heb ik verschillende keren geschreven over het online verdienen. Hoe ik ermee begonnen ben en waarom. Inmiddels heb ik geld geïnvesteerd in een social media bedrijf, in een ontwikkelingshulp project, in een software licentie en recent ook in goud! Elke keer dat ik nu laat uitbetalen voel ik de dankbaarheid voor deze mogelijkheid! Voor deze manier van verdienen die een jaar geleden volledig ondenkbaar was voor mij….

Ik heb ontzettend veel geleerd. Mooie mensen leren kennen en gezien wat de kracht van een team kan doen. Samen bouwen aan een betere toekomst voor iedereen! Elkaar helpen, elkaar steunen…
Er waren hobbels en bobbels door oa veranderingen bij de bedrijven, maar door mijn ‘weerstand daartegen’ te zien als groei heb ik juist daarvan enorm veel geleerd. Met name mijn overtuiging dat

‘het niet gaat om wat er gebeurt, maar alles draait om hoe je er zelf mee omgaat’

is in de afgelopen maanden enorm gesterkt!

Door mijn online business ziet mijn leven er nu zo anders uit dan een jaar geleden. Ik kan mijn dagen inrichten zoals ik wil. Op tijden die mij uitkomen help ik mensen die ook op deze manier een extraatje zakcentje, of zelfs een extra inkomen willen verdienen. Daarnaast help ik mensen met hun teksten voor websites, brainstorm met hen mee over stappen in hun bedrijf, lees boeken waarvan ik zelf blijf groeien en ben veel in onze tuin die we compleet aan het herinrichten zijn. Kortom ik doe wat ik leuk vind!

Juist in de afgelopen weken ben ik me bewust van deze vrijheid. Zoals ik eerder al schreef loopt onze jongste met klachten. Hij gaat op het moment maar weinig naar school om stress zoveel mogelijk te vermijden. Eten werd in de afgelopen weken steeds moeizamer door slokdarmklachten en hij is nu doorverwezen naar een team van specialisten op dit gebied in het UMC te Amsterdam.
Wat ben ik blij dat ik thuis ben, dat we geen stress hebben van hoe we een en ander moeten combineren met banen en vrije uren. Ik kan er gewoon volledig voor hem zijn. Ik ben er als hij verdrietig is, ik ben er als hij moe is en daarnaast maken we samen mooie momenten. We kijken alle seizoenen van ‘wie is de Mol’, spelen kolonisten, wandelen elke dag en hij bouwt de mooiste werelden in Minecraft.

Vandaag heeft hij onderzoeken. We richten ons niet op de spanning, maar gaan mee op de flow van de dingen die komen. Stap voor stap, hand in hand, zonder zorg over wat er allemaal ook nog ‘moet’.

En zo ontdek ik het ware goud… de financiële vrijheid en de verbinding met gelijkgestemde mensen brengt me steeds meer bij mijn ZIJN. Mijn ZIJN zonder stress en moeten…..
En van daaruit kan ik er volledig zijn voor de mensen die me lief zijn. Vandaar uit ervaar ik het ware goud en de ultieme rijkdom: de band met mijn kinderen, mijn partner, de kracht om samen sterk te staan, ballast los te mogen laten en samen stappen te zetten met ease, joy en glory.

Wat het leven ook brengt, we zijn met elkaar, we stromen mee met de stroom van het leven, we zijn in het NU en laten ons meevoeren naar wat is en komt…. we zijn in vertrouwen en dat ervaar ik als puur goud!

Overleven of leven?

Laatst las ik op fb een post over LOS-laten en TOE-laten en het deed me denken aan de blog die ik daar in 2016 over schreef. Het zette me ook aan het denken over wat ik in de afgelopen jaren allemaal los heb kunnen laten door dingen eerst toe te laten.

Het is een heel proces geweest, waarbij ik destijds de afspraak met mezelf maakte dat ik alle angsten die ik had aan wilde gaan kijken. Ik liet vanaf dat moment alles toe wat er speelde; angst om eerlijk te zijn ten opzichte van mezelf én anderen, angst om vriendschappen die me geen energie meer gaven te laten gaan, angst om mezelf te zijn, angst om te zingen, angst om afgekeurd te worden, angst om niet gehoord te worden, angst om niet gezien te worden, angst voor tekorten etc. etc. Alle angsten liet ik toe.

Ik ging schrijven over wat ik tegen kwam en dat bleek voor mij de beste manier van toelaten te zijn. Door het schrijven ging ik de diepte in, kwam ik bij werkelijke gevoelens die meespeelden en zo kwam ook vaak de bijbehorende emotie los. Het hielp me enorm om er met een goede vriendin over te kunnen praten. Want juist ook het praten erover maakte veel los. Het gaf bewustwording en daarmee ruimte. Ik kon de dingen beter op een rijtje zetten en van daaruit weer verder.

Het is een proces geweest dat niet altijd even gemakkelijk verliep en ik kwam erachter hoe ik mijn leven met bepaalde maskers op geleefd heb. Vooral omdat ik me anders voelde, niet begrepen voelde, vaak niet mee kon doen omdat ik niet fit was, omdat ik de wereld vaak niet begreep…
Nu durf ik langzaam alle maskers te laten zakken, kan ik gaan zien dat ik er mag zijn zoals ik ben. Mag ik keuzes maken die mij dienen, mag ik zelf beslissen hoe ik mijn leven in wil richten. Het geeft nog steeds wel eens onbegrip van mensen om me heen, maar ik kies ervoor om het aan te kijken, de emotie erbij te voelen en het dan te laten gaan. En ja, dat gaat soms nog best even met horten en stoten, maar doordat ik met mezelf de afspraak heb om het aan te gaan, het toe te laten, voorkom ik dat het gaat sudderen, dat het vast slaat in mijn lichaam en dat het een obstakel voor me wordt.

Toelaten heeft dus alles te maken met open en eerlijk observeren wat er bij je gebeurt, wat er bij je geraakt wordt als er iets opspeelt, wat je triggert en wat je angstig maakt. Door het zo te bekijken voorkom je dat die emoties een loopje met je nemen, zich vastzetten en dat je dus gaat leven en reageren vanuit angst.

Sinds kort ontdek ik ook wat anders bij mezelf…. door het toelaten van alle angsten, alle belemmeringen, alle negatieve emoties, alles wat er is, heb ik ruimte gecreëerd bij mezelf en vanuit die ruimte mag ik nieuwe dingen toelaten. Dingen waar ik helemaal niet mee bekend ben. Ik mag toelaten dat het leven mooi mag zijn. Ik mag toelaten dat het, ondanks ups en downs, ook goed mag gaan met me, ik mag toelaten dat ik kan genieten… waar het leven voor mij lang als zwaar heeft gevoeld, als ‘wat doe ik hier?’ als onwennig en niet te begrijpen, merk ik dat ik steeds meer toe mag laten waar ik door de mantra van Access bewust van werd:

‘All of life comes to me with ease, joy and glory’.

Ik mag toelaten wat het leven mij brengt, zonder krampachtig bepaalde doelen na te moeten streven. Ik mag erop vertrouwen dat ook het goede bij mij mag overheersen. Ik mag ontspannen en vol verwachting uitkijken naar wat komt. Het geeft me rust, en het gevoel dat IK LEEF in plaats van overleef en dat stemt me dankbaar!

Wanneer we lachen, eren we de schepping

Ik ben alles aan het veranderen. Ik ben alles aan stopzetten. Ik ben alles aan het loslaten….. mijn plannen, mijn visies, mijn droombeelden, mijn ambities, mijn overtuigingen en waarom? Omdat ik merk dat ze me vastzetten…

‘Iedereen’ zegt dat het zo goed is om doelen te stellen, om iets te hebben waar je voor wilt gaan. Vaak zijn dit toekomstdromen waar je stap voor stap naar toe kan werken. Tussentijds mag je bijsturen, mag je voelen, mag je richting veranderen… maar voor mij werkt of voelt dat anders…. ik móet het van mezelf wel bereiken, want het is immers een doel….

Maar vanaf nu laat ik alles los omdat ik merkte dat ik misschien mijn boek helemaal niet af wil maken. Omdat ik merk dat ik misschien wel helemaal geen spreker meer wil worden. Omdat ik misschien wel helemaal geen workshops wil gaan geven…. Het zijn allemaal dingen die ontstaan zijn en waarvan ik dacht dat ik dat super leuk zou vinden, maar nu ik weer in ‘groei-modus’ terecht ben gekomen weet ik dat helemaal niet meer zeker en vraag ik me af ‘waarom wil ik dat eigenlijk nog?’ Wil ik dat nog omdat het me echt blij maakt? Wil ik dat nog omdat mijn hart ervan gaat zingen? Of wil ik het omdat ik niet weet wat ik anders zou moeten gaan doen? Omdat ik het nou eenmaal gezegd heb dat ik dat wil gaan doen? En ja, wat ik zeg moet ik waarmaken… toch?

Op mijn laatste moodboard plakte ik een tekst: ‘Ons leven moet speels zijn, vol plezier en lust. Wanneer we lachen eren we de schepping’. En die tekst houdt me bezig. Wat geeft mij echt plezier? Wat laat me lachen? Ben ik niet te druk bezig met toch nog steeds denken ‘ja, maar ik moet nuttig bezig zijn’ en ‘ik moet me fitter voelen om te kunnen doen wat ik wil doen… wat ik te doen heb’.

Want wat laat mijn hart echt zingen? Niet meer de dingen waar ik jaren geleden naartoe wilde werken eigenlijk…. nee, als ik er goed over nadenk dan wil ik mijn boek niet afschrijven omdat ik het laatste stuk nog niet geleefd heb. Ik wil niet denken over workshops of lezingen omdat ik eigenlijk helemaal niet meer weet of ik daarvan wel ga stuiteren…. Jaren geleden wel, dat leek me super, maar nu… ach nee, eigenlijk niet meer zo….

Soms verveel ik me…. juist door het vele platliggen en daarnaast ook behoefte hebben aan uitdaging voel ik me soms verloren. Ik wil juist daarom ook kiezen voor de dingen doen die me echt blij maken, die me laten genieten, die me laten leven. Niet denken: ‘ik moet dit of dat want dan kan ik straks…. ‘

Van de week kwam ik een oefening tegen van Sarah Prout, die hier heel mooi bij aansloot. Ik deel hem hier, want wie weet heb jij er ook wat aan. De naam van de oefening: ‘The high vibe frequency formula’ en gaat als volgt:

Stap 1. Create your heart-singing fun list.

Het is de bedoeling om 10 dingen (liefst gratis) op te schrijven waarvan je hart gaat zingen. Het mogen dingen zijn die je leuk vindt (bv. naar het strand of bos gaan), liedjes die je graag snoei hard meezingt, liedjes waar je graag op danst, spelletjes die je graag speelt, de geur van bv. rozen, het eten van je favoriete gerecht…. kortom alles wat jou echt blij maakt!

Stap 2. Create a daily vibration habit tracker.

Het helpt je om je energie hoog te houden en je dus prettig te voelen als je dagelijks minimaal 1 van de dingen uit stap 1 gaat doen. Plan ze dus in! Samen met mediteren, gezonde voeding eten en voldoende water drinken, zou dit, volgens Prout, de basis moeten zijn van je dag. (Mediteren kan trouwens op veel verschillende manieren hè?! Daarover kan ik ook nog wel eens schrijven….)

Stap 3. Fill in the habit tracker.

Om een nieuwe gewoonte in je leven toe te laten is het verstandig om het een aantal weken heel bewust te doen. Maak dus een lijst met jouw ‘heart-singing fun’ dingen en houd minimaal een maand bij welke dingen je per dag gedaan hebt van jouw lijst. Zet bv. alle jouw fun-dingen onder elkaar en zet horizontaal de dagen van de komende maand neer. Zet elke dag een kruisje bij de dingen die je gedaan hebt.

Wat ik merk sinds ik deze oefening doe, is dat ik veel bewuster weer bezig ben met de dingen die ik leuk vind. Hoe klein ook, elke dag een momentje aandacht voor fijne dingen. Want hoe gemakkelijk schieten die dingen er niet bij in gedurende de dag? En hoe gemakkelijk schuif je juist die fijne dingen naar achteren als je het druk hebt, of als je je niet zo lekker voelt?

Maar er is meer, ik merk ook veel bewuster welke dingen mij energie kosten. Welke bezigheden of omstandigheden energie bij me weghalen en er dus voor zorgen dat ik mijn energie verlies. Hierdoor besefte ik dat je soms beslissingen moet nemen die best pittig zijn, soms moet je afscheid nemen van dingen, mensen of dieren, overtuigingen, ideeën of idealen en dat doet pijn, maar het geeft ook ruimte. Ruimte om jezelf weer te laten lachen. Ruimte om te ontspannen. Ruimte om weer bij jezelf te komen.

En dat is waar ik nu in zit. Weer een stukje bewustwording van hoe ik verder wil en kan… zonder vast staand doel dit keer, maar voelend in het NU waarop ik me wil richten, namelijk  datgene dat mijn hart laat zingen!

Durf jij te ontvangen?

Vorige week drong het langzaam tot me door… ik heb enorm veel moeite met ontvangen.
Ruim 20 jaar geleden zei een stagebegeleider al tegen mij: ‘Je heb zulk goed werk geleverd, maar het lijkt wel of je mijn compliment hiervoor niet durft te ontvangen; vertrouw je me? Of denk je dat ik het zeg om je een goed gevoel te geven over werk wat gewoon wel aardig is?’
Hij raakte wat in me, want inderdaad ik geloofde niet echt dat wat ik geleverd had zo goed was… dit had iedereen toch gewoon kunnen doen? In mijn ogen had ik gewoon gedaan wat moest gebeuren, niet meer en niet minder en ja… dat compliment, ach daar hechtte ik niet zoveel waarde aan. Ik vond het maar ‘geslijm’.
Ik heb nog vaak aan zijn opmerking gedacht… want eigenlijk wantrouw ik vaak mensen die positief over me zijn (wat bedoelen ze echt, of wat willen ze?). Maar ook mezelf wantrouw ik: heb ik die waarde wel echt geleverd? Ben ik het compliment wel waard?

In een facebook groep waar ik op het moment in zit, werden een poosje geleden inschrijflinken gedeeld om iedereen de kans te geven op het verdienen van een bepaalde bonus. Super mooi om te ervaren dat er mensen zijn die elkaar echt het beste gunnen. Ik deelde mijn link niet, want zo schreef ik: ‘ik vertrouw erop dat ik het zelf voor elkaar krijg om de bonus te regelen, er is nog tijd om dat te doen… en als ik daarna dan ‘over’ heb gebruik ik de link van een ander om die mee te laten profiteren.’
Maar gaandeweg de dag werd ik me ervan bewust dat ik mijn eigen link helemaal niet durfde te delen. Ik moest het zélf doen, ik wilde ‘mijn hand niet ophouden’, ik hoefde geen hulp…. want dat voelde als falen…
En opeens flitste er van alles door mijn hoofd… ik voelde me vaak anders, onbegrepen, ik had me al vaak moeten ‘verantwoorden’: waarom ik niet werk, waarom ik altijd zo moe ben, waarom ik mijn kinderen van school haalde, waarom we gingen verhuizen om de kinderen… Het voelde vaak als vechten om acceptatie en begrip. En nu zou iemand zomaar wat aan mij gaan geven? Dat gaf een soort paniek: ‘Ja, maar, wat moet ik er dan voor terug doen?’ en ‘Wat als ik iets doe wat diegene niet fijn vindt, krijgt hij/zij dan spijt dat hij/zij mij heeft mee laten delen?’

Ik kwam erachter dat ik eigenlijk helemaal niet durf te ontvangen. Bij wat ik krijg voel ik me vaak opgelaten. Ik wil direct in actie komen vanuit het gevoel: ‘wat kan/moet ik terug doen?’
Complimenten, hulp, geld, liefde… eigenlijk blokte ik het liefst alles, zodat ik niet vastliep in het stukje ‘kan ik daar wel aan voldoen, ben ik het wel waard en hoe moet ik anders laten zien dat ik het wel waard ben?’

’s Avonds werd er in diezelfde facebook groep een Energy-pull gedaan. Heel speciaal vond ik dat om te ervaren en… daarna toen ik iets postte en een ander reageerde, kwamen ook de tranen. Ik voelde zo’n diep verdriet over het tekort dat ik mezelf deed. Ik besefte me dat ik van mezelf mocht houden, dat ik een waardevol mens ben, ongeacht wat ik kon qua energie, ongeacht wat ik te geven had of niet. Ik zag hoe ik altijd heb lopen knokken om het allemaal zelf te kunnen, om sterk te zijn, om vol te houden… Ik ben zo streng voor mezelf geweest…. ‘Jij mij iets geven? Nee hoor, ik red mezelf wel!’

Sinds deze avond is er veel losgekomen in me. Mijn voelen maakte een verandering door. Ik word milder naar mezelf en ineens merk ik dat ik meer voor mezelf durf te gaan staan en keuzes maak. pittige keuzes, maar wel vanuit liefde en zorg voor mezelf. Ik durf mezelf meer ruimte te geven. Ik durf mezelf meer te uiten in wat ik wil of hoe ik dingen wil, ik voel dat ik dit mág aangeven omdat ik het waard ben om goed voor te zorgen!

Dit niet doen is een vorm van klein houden geweest. Niets nodig willen hebben. Mezelf een grijze muis maken die niet gezien hoeft te worden. Die het niet waard is te ontvangen….
Geen complimenten want dat voelt maar ongemakkelijk…
Geen geld want dat verdien ik niet…
Geen liefde want hoe moet ik dat voldoende beantwoorden?
Geen aandacht, want ieder kan zijn tijd vast beter gebruiken…
Misschien durf ik zelfs geen energie te ontvangen… want wat moet ik dan doen om het goed te benutten?

Nee, ik geef liever, want dat voelt veilig… dat heb ik zelf in de hand, dat kan ik sturen én dan doe ik iets nuttigs. Geven is naar buiten gericht en daardoor kun je afstand bewaren. Ontvangen is een beweging die naar binnen is gericht. Hier heb je minder controle over, het kan emoties vrij maken. Ontvangen voelt dus veel kwetsbaarder… en vaak voelt het of we iets moeten ‘verdienen’. Terwijl ontvangen vaak gewoon alleen maar gaat om JOU, zoals je bent…

Aan mij de taak om balans te gaan creëren, door te beginnen bewust naar dit stukje te gaan kijken, mezelf op waarde te schatten én mezelf te gunnen dat ik het goed mag hebben op alle gebieden.
Ik mag mezelf een overvloed aan complimenten gunnen, energie, liefde, geld en overvloed in alles wat mij lief is. Ik mag leren ontvangen in dankbaarheid. Dus het volgende complimentje dat ik krijg ga ik niet meer wegwimpelen, maar ik ga het met plezier ontvangen, er van genieten en het binnen laten komen! Met een glimlach om mijn lippen voelen hoe het voelt om te mogen ZIJN wie ik BEN. En te genieten van alles wat naar me toe komt….