Categoriearchief: overvloed

Wat creëer jij?

foto en oefening in deze blog
uit ‘The Power’ van Rhonda Byrne.

Toen ik veel plat lag heb ik mezelf kunnen leren om vanuit angsten over te stappen naar de energie van dankbaarheid en vertrouwen. Elke dag ben ik dankbaar dat ik dit proces heb mogen doorlopen. De weg was pittig, maar het heeft me zoveel gebracht!

Ik heb vooral veel uit boeken gehaald. Boeken over mindset, boeken over liefde vs angst en ik heb er heel veel aan gehad om te schrijven. Door te schrijven kon ik dingen op een rijtje zetten voor mezelf. Het werkte als therapie, met een diepere heling dan ik ooit in ‘echte’ therapie ervaren had.

Ik lees, ook nu het beter gaat, nog steeds graag. De afgelopen periode is een van de boeken die ik ‘op herhaling’ lees ‘The Power’ van Rhonda Byrne. Zodra ik dit boek uit heb, begin ik overnieuw en het bijzondere is dat er elke keer een ander stuk is dat me aanspreekt.

Zo las ik in de afgelopen dagen over ‘The point of creation’ en in een keer werd me duidelijk hoe ik dit, onbewust, zelf toegepast heb in de afgelopen jaren. Vroeger (oeh, dat klinkt lang geleden), dacht ik bij veel dingen namelijk: ‘dat is niet voor mij weggelegd’ of ‘Dat kan ik nooit bereiken’ of ik hoorde het stemmetje: ‘doe nou maar gewoon…’ Het hield me letterlijk klein, want door deze gedachten beperkte ik de mogelijkheden want door deze gedachten beperkte ik de mogelijkheden en kwam ik ook vaak letterlijk tot stilstand

Toen ik plat lag ging ik steeds meer visualiseren en affirmeren. Ik maakte een beeld waarin ik fit was, waarin ik liep te genieten, een beeld waarin ik de werkelijkheid her-creëerde. En in plaats van te denken dat het onmogelijk was dat deze dingen zouden gebeuren, focuste ik op dankbaarheid en vertrouwen. Ik zei tegen mezelf wat ik al jaren tegen de kinderen zei: ‘dream big!’ en waar ik dat vroeger nooit geloofde, voelde ik nu dat dit mocht. Ik mocht mezelf het beste gunnen!!

In ‘The Power’ beschrijft Byrne dat zolang jij denk ‘dit is te groot’, je naar het Universum uitzendt: ‘dit is echt zo groot, dat wordt moeilijk om te ontvangen, dat zal wel heel lang gaan duren…’ en dat zul je dus ook ontvangen. Maar the law of attraction kent geen groot of klein en ook het begrip ‘tijd’ speelt daar geen rol.

Een mooie oefening om eens uit te proberen of jij de ‘zienswijze vanuit angst’ kunt veranderen, is eens op te schrijven wat jij het liefst zou willen: een betere gezondheid, een mooi huis, een nieuwe baan, slagen voor jouw examens… alles kan en mag. Vervolgens ga je hieraan denken in de vorm van een stip. Een stip? Ja, een stip, want voor de kracht van de liefde, de kracht van het Universum (of welke naam jij ook maar gebruikt) is alles wat jij wilt kleiner dan een stipje in het grote geheel.

Teken dan een grote cirkel en in het midden zet je een stip. Naast die stip schrijf je wat jouw verlangen is. Kijk geregeld naar jouw tekening en besef je dat die stip nooit te groot is voor de wet van de aantrekkingskracht! Verder mag je alles loslaten, je hoeft niet te bedenken HOE jouw verlangen dan ingevuld zal worden, hoe je gezonder wordt, hoe je ooit een mooi huis zult krijgen, hoe je een andere baan zult vinden. Jij hoeft maar te vertrouwen op de mogelijkheden die het Universum te bieden heeft!

Zoals je inmiddels zult weten kon mijn lichaam herstellen door het drinken van ander water… had ik dat ooit kunnen bedenken? Nooit!! Als ik dat zelf had moeten bedenken waren de mogelijkheden direct op slot gegaan, want het zou wel zinnig moeten zijn hóe het volgens mij zou moeten ontstaan toch?

Dus laat al het HOE maar los, weet dat er voor elke droom en wens een mogelijkheid bestaat. Alles wat jij kan bedenken is er al, je mag open staan om te ontvangen! Durf jij? Teken vandaag dan die cirkel met de stip voor jouw wens en laat je verrassen door wat er komen mag. Het is je van harte gegund!

Ben jij wel eens jaloers?

Kijk jij wel eens naar iemand met een mooie auto en ben je dan jaloers? 🙄 Kijk je wel eens naar iemands leven en denk je dan: ‘waarom heb ik dat niet, waarom zit het haar weer mee en mij tegen…?’ 😖 Heb je wel eens het gevoel dat jij de boot hebt gemist en kijk je naar anderen waarbij je bedenkt: ‘stond ik maar waar zij staan’, 😒 voel je hoe je daar van kan balen? Gun jij het een ander als die grote successen bereikt of wil je eigenlijk liever zelf op die plek staan?

Jaloerse gedachten komen voort uit een gevoel van ‘tekort’ en angst dat er niet genoeg is. Angst dat iets voor jouw niet weggelegd is. Vroeger betrapte ik mezelf wel eens op deze gedachten en gevoelens. Tegenwoordig bijna niet meer omdat ik geleerd heb hoe ik deze gedachten tot iets super positiefs kan maken!

Hierbij is denken in overvloed belangrijk. Het is niet zo dat jij iets niet kunt bezitten of bereiken omdat een ander het al heeft (bereikt). Door anderen juist alles te gunnen, zet je jezelf in een energie van overvloed.

Zo ga je wat een ander heeft niet zien in het licht van ‘dat wat jij niet hebt’, maar je mag het gaan zien als ‘dat wat jij aan het creëren bent’! Dus als je iemand ziet die heeft wat jij graag zou willen, vier diegene zijn geluk, want zo maak je jezelf er bewust van wat jij graag wilt hebben of bereiken… wat je ziet is dan als een spiegel van wat jij graag zou ontvangen en hier mag je alvast het goede gevoel van ervaren! Hiermee zend je uit wat er mag zijn en ontstaan…
Er is immers genoeg voor iedereen!

Zo zie je dat je ook bij jaloersheid kunt kiezen hoe jij er mee om wilt gaan. Kies er altijd voor hoe je je wilt voelen. Voel je je tekort gedaan, dan straal je dat uit, maar kies je ervoor om blij te zijn voor een ander, dan kom je zelf ook in die ontvangende energie terecht!

Kies er dus voor om mensen die hebben wat jij graag wilt als een reflectie te zien van wat komen kan. Zie het maar als een knipoog van het Universum dat het eraan komt… hoe meer jij jezelf toestaat om je goed te voelen voor een ander zijn succes of bezit, des te sneller ontstaan voor jou ook die dingen die je graag zou willen ontvangen!

Overleven of leven?

Laatst las ik op fb een post over LOS-laten en TOE-laten en het deed me denken aan de blog die ik daar in 2016 over schreef. Het zette me ook aan het denken over wat ik in de afgelopen jaren allemaal los heb kunnen laten door dingen eerst toe te laten.

Het is een heel proces geweest, waarbij ik destijds de afspraak met mezelf maakte dat ik alle angsten die ik had aan wilde gaan kijken. Ik liet vanaf dat moment alles toe wat er speelde; angst om eerlijk te zijn ten opzichte van mezelf én anderen, angst om vriendschappen die me geen energie meer gaven te laten gaan, angst om mezelf te zijn, angst om te zingen, angst om afgekeurd te worden, angst om niet gehoord te worden, angst om niet gezien te worden, angst voor tekorten etc. etc. Alle angsten liet ik toe.

Ik ging schrijven over wat ik tegen kwam en dat bleek voor mij de beste manier van toelaten te zijn. Door het schrijven ging ik de diepte in, kwam ik bij werkelijke gevoelens die meespeelden en zo kwam ook vaak de bijbehorende emotie los. Het hielp me enorm om er met een goede vriendin over te kunnen praten. Want juist ook het praten erover maakte veel los. Het gaf bewustwording en daarmee ruimte. Ik kon de dingen beter op een rijtje zetten en van daaruit weer verder.

Het is een proces geweest dat niet altijd even gemakkelijk verliep en ik kwam erachter hoe ik mijn leven met bepaalde maskers op geleefd heb. Vooral omdat ik me anders voelde, niet begrepen voelde, vaak niet mee kon doen omdat ik niet fit was, omdat ik de wereld vaak niet begreep…
Nu durf ik langzaam alle maskers te laten zakken, kan ik gaan zien dat ik er mag zijn zoals ik ben. Mag ik keuzes maken die mij dienen, mag ik zelf beslissen hoe ik mijn leven in wil richten. Het geeft nog steeds wel eens onbegrip van mensen om me heen, maar ik kies ervoor om het aan te kijken, de emotie erbij te voelen en het dan te laten gaan. En ja, dat gaat soms nog best even met horten en stoten, maar doordat ik met mezelf de afspraak heb om het aan te gaan, het toe te laten, voorkom ik dat het gaat sudderen, dat het vast slaat in mijn lichaam en dat het een obstakel voor me wordt.

Toelaten heeft dus alles te maken met open en eerlijk observeren wat er bij je gebeurt, wat er bij je geraakt wordt als er iets opspeelt, wat je triggert en wat je angstig maakt. Door het zo te bekijken voorkom je dat die emoties een loopje met je nemen, zich vastzetten en dat je dus gaat leven en reageren vanuit angst.

Sinds kort ontdek ik ook wat anders bij mezelf…. door het toelaten van alle angsten, alle belemmeringen, alle negatieve emoties, alles wat er is, heb ik ruimte gecreëerd bij mezelf en vanuit die ruimte mag ik nieuwe dingen toelaten. Dingen waar ik helemaal niet mee bekend ben. Ik mag toelaten dat het leven mooi mag zijn. Ik mag toelaten dat het, ondanks ups en downs, ook goed mag gaan met me, ik mag toelaten dat ik kan genieten… waar het leven voor mij lang als zwaar heeft gevoeld, als ‘wat doe ik hier?’ als onwennig en niet te begrijpen, merk ik dat ik steeds meer toe mag laten waar ik door de mantra van Access bewust van werd:

‘All of life comes to me with ease, joy and glory’.

Ik mag toelaten wat het leven mij brengt, zonder krampachtig bepaalde doelen na te moeten streven. Ik mag erop vertrouwen dat ook het goede bij mij mag overheersen. Ik mag ontspannen en vol verwachting uitkijken naar wat komt. Het geeft me rust, en het gevoel dat IK LEEF in plaats van overleef en dat stemt me dankbaar!

Durf jij te ontvangen?

Vorige week drong het langzaam tot me door… ik heb enorm veel moeite met ontvangen.
Ruim 20 jaar geleden zei een stagebegeleider al tegen mij: ‘Je heb zulk goed werk geleverd, maar het lijkt wel of je mijn compliment hiervoor niet durft te ontvangen; vertrouw je me? Of denk je dat ik het zeg om je een goed gevoel te geven over werk wat gewoon wel aardig is?’
Hij raakte wat in me, want inderdaad ik geloofde niet echt dat wat ik geleverd had zo goed was… dit had iedereen toch gewoon kunnen doen? In mijn ogen had ik gewoon gedaan wat moest gebeuren, niet meer en niet minder en ja… dat compliment, ach daar hechtte ik niet zoveel waarde aan. Ik vond het maar ‘geslijm’.
Ik heb nog vaak aan zijn opmerking gedacht… want eigenlijk wantrouw ik vaak mensen die positief over me zijn (wat bedoelen ze echt, of wat willen ze?). Maar ook mezelf wantrouw ik: heb ik die waarde wel echt geleverd? Ben ik het compliment wel waard?

In een facebook groep waar ik op het moment in zit, werden een poosje geleden inschrijflinken gedeeld om iedereen de kans te geven op het verdienen van een bepaalde bonus. Super mooi om te ervaren dat er mensen zijn die elkaar echt het beste gunnen. Ik deelde mijn link niet, want zo schreef ik: ‘ik vertrouw erop dat ik het zelf voor elkaar krijg om de bonus te regelen, er is nog tijd om dat te doen… en als ik daarna dan ‘over’ heb gebruik ik de link van een ander om die mee te laten profiteren.’
Maar gaandeweg de dag werd ik me ervan bewust dat ik mijn eigen link helemaal niet durfde te delen. Ik moest het zélf doen, ik wilde ‘mijn hand niet ophouden’, ik hoefde geen hulp…. want dat voelde als falen…
En opeens flitste er van alles door mijn hoofd… ik voelde me vaak anders, onbegrepen, ik had me al vaak moeten ‘verantwoorden’: waarom ik niet werk, waarom ik altijd zo moe ben, waarom ik mijn kinderen van school haalde, waarom we gingen verhuizen om de kinderen… Het voelde vaak als vechten om acceptatie en begrip. En nu zou iemand zomaar wat aan mij gaan geven? Dat gaf een soort paniek: ‘Ja, maar, wat moet ik er dan voor terug doen?’ en ‘Wat als ik iets doe wat diegene niet fijn vindt, krijgt hij/zij dan spijt dat hij/zij mij heeft mee laten delen?’

Ik kwam erachter dat ik eigenlijk helemaal niet durf te ontvangen. Bij wat ik krijg voel ik me vaak opgelaten. Ik wil direct in actie komen vanuit het gevoel: ‘wat kan/moet ik terug doen?’
Complimenten, hulp, geld, liefde… eigenlijk blokte ik het liefst alles, zodat ik niet vastliep in het stukje ‘kan ik daar wel aan voldoen, ben ik het wel waard en hoe moet ik anders laten zien dat ik het wel waard ben?’

’s Avonds werd er in diezelfde facebook groep een Energy-pull gedaan. Heel speciaal vond ik dat om te ervaren en… daarna toen ik iets postte en een ander reageerde, kwamen ook de tranen. Ik voelde zo’n diep verdriet over het tekort dat ik mezelf deed. Ik besefte me dat ik van mezelf mocht houden, dat ik een waardevol mens ben, ongeacht wat ik kon qua energie, ongeacht wat ik te geven had of niet. Ik zag hoe ik altijd heb lopen knokken om het allemaal zelf te kunnen, om sterk te zijn, om vol te houden… Ik ben zo streng voor mezelf geweest…. ‘Jij mij iets geven? Nee hoor, ik red mezelf wel!’

Sinds deze avond is er veel losgekomen in me. Mijn voelen maakte een verandering door. Ik word milder naar mezelf en ineens merk ik dat ik meer voor mezelf durf te gaan staan en keuzes maak. pittige keuzes, maar wel vanuit liefde en zorg voor mezelf. Ik durf mezelf meer ruimte te geven. Ik durf mezelf meer te uiten in wat ik wil of hoe ik dingen wil, ik voel dat ik dit mág aangeven omdat ik het waard ben om goed voor te zorgen!

Dit niet doen is een vorm van klein houden geweest. Niets nodig willen hebben. Mezelf een grijze muis maken die niet gezien hoeft te worden. Die het niet waard is te ontvangen….
Geen complimenten want dat voelt maar ongemakkelijk…
Geen geld want dat verdien ik niet…
Geen liefde want hoe moet ik dat voldoende beantwoorden?
Geen aandacht, want ieder kan zijn tijd vast beter gebruiken…
Misschien durf ik zelfs geen energie te ontvangen… want wat moet ik dan doen om het goed te benutten?

Nee, ik geef liever, want dat voelt veilig… dat heb ik zelf in de hand, dat kan ik sturen én dan doe ik iets nuttigs. Geven is naar buiten gericht en daardoor kun je afstand bewaren. Ontvangen is een beweging die naar binnen is gericht. Hier heb je minder controle over, het kan emoties vrij maken. Ontvangen voelt dus veel kwetsbaarder… en vaak voelt het of we iets moeten ‘verdienen’. Terwijl ontvangen vaak gewoon alleen maar gaat om JOU, zoals je bent…

Aan mij de taak om balans te gaan creëren, door te beginnen bewust naar dit stukje te gaan kijken, mezelf op waarde te schatten én mezelf te gunnen dat ik het goed mag hebben op alle gebieden.
Ik mag mezelf een overvloed aan complimenten gunnen, energie, liefde, geld en overvloed in alles wat mij lief is. Ik mag leren ontvangen in dankbaarheid. Dus het volgende complimentje dat ik krijg ga ik niet meer wegwimpelen, maar ik ga het met plezier ontvangen, er van genieten en het binnen laten komen! Met een glimlach om mijn lippen voelen hoe het voelt om te mogen ZIJN wie ik BEN. En te genieten van alles wat naar me toe komt….

Geld maakt niet gelukkig…. (??)

Mijn hele leven merk ik al dat ik anders tegen dingen aan kijk dan de meeste mensen om mij heen. Ik ben niet zomaar voor vaccineren, ik heb ooit een uitkering stopgezet omdat ik het niet eens was met hoe ze te werk gingen en hoe de regels in elkaar zitten in Nederland en daar dus niet aan ‘gebonden’ wilde zijn. Ik stapte vroeger rustig naar mijn baas toe om aan te geven dat ik het ergens niet mee eens was. Ik leg me niet zomaar neer bij een situatie waarin mijn kind ten onder lijkt te gaan aan een (leer)plicht die hem ten goede zou moeten komen, maar dat duidelijk niet doet….

Dat anders denken en doen daar heb ik gedurende mijn leven heel wat opmerkingen over gekregen. Dat ik rare ideeën had, dat ik altijd moeilijk liep te doen, dat ik niet zoveel over dingen moest nadenken, dat ik onnodige risico’s nam, ook met betrekking tot mijn kinderen…. ik heb me die opmerkingen altijd erg aangetrokken, ik werd er onzeker van, voelde me soms opgelaten, had ook het idee dat ik me vaak moest verantwoorden, voelde me vaak alleen… maar diep van binnen voelde ik ook steeds: ‘ja, maar dit ben ik. Dit is hoe ik over dingen denk, maar dit is ook vooral mijn gevoel bij dingen en dat gevoel is zo sterk, dat ik daar niet omheen kan’.
En wie mijn posts over onze zoon gevolgd heeft, ziet dat er vanuit dat gevoel heel veel veranderd en ontstaan is. Maar het is niet altijd makkelijk geweest om te blijven vertrouwen op mijn gevoel en daar dan ook nog stappen in te nemen.

Zo ben ik in mei ook met FutureNet begonnen. Ik heb gepost over het 5 minuten advertentie klikken dat ik nu doe om wat extra geld te kunnen verdienen. Het geeft mij zo’n vrijheidsgevoel dat ik los van welke regels en wetten dan ook (met bv. betrekking tot uitkeringen), tóch geld kan verdienen ondanks mijn gezondheidssituatie. En het geeft me zo’n gevoel van vrijheid én blijdschap dat ik zie dat er op deze manier voor heel veel mensen overvloed binnen handbereik is. Maar ook dit is weer een stap in het diepe, want er zit veel angst op systemen als dit.

Zo krijg ik de vraag of het geen piramide of ponzi systeem is… nee, dat is het niet en als je zelf op gaat zoeken wat piramide precies is, dan zal je dat ook snel duidelijk zijn. Zit er niet teveel risico aan? Tja, dat hangt ervan af wat jij in het systeem steekt! Als jij al je geld in zo’n systeem steekt en het bedrijf gaat op de fles, ja dan heb je een probleem (net zo goed dat je een probleem hebt als je je baan kwijt raakt). En als jij alleen geld inlegt dat je kan missen? Het geld dat je normaal gesproken besteed aan een keer een bloemetje voor jezelf, of een etentje met het hele gezin, of het geld dat je normaal aan een staatslot uitgeeft, of tegen lage rente op de bank hebt staan…. Ja, ook dan loop je nog steeds risico; er zijn namelijk twee grote risico’s:
Risico 1. Het hele bedrijf gaat over de kop (ondanks dat het heel solide opgebouwd is met heel veel verschillende inkomensbronnen). In dit geval ben jij je inleg waarschijnlijk dus kwijt!
Risico 2. Wat te mooi om waar te zijn lijkt, is toch gewoon waar en je verdient uit dit hele systeem een mooie extra boterham!

Ik heb besloten dat ik beide risico’s wel wil lopen. Ik ben niet bang om het geld kwijt te raken omdat ik er alleen maar in heb zitten wat we kunnen missen. Ik ben ook niet bang om extra geld of zelfs veel geld te gaan verdienen, omdat ik weet dat het gewoon mogelijk is en dat het mag! Ik sta mezelf toe om rijk te worden (ja, en dat heb ik niet altijd gedaan hoor!). Ik ben bereid geweest door al mijn angsten en weerstanden heen te gaan en het zelf te gaan ondervinden wat ik kan met dit  bedrijf. Ik ben niet over één nacht ijs gegaan, heb me ingelezen en gevoeld… en toen gedaan!

Ik geniet ervan. Het heeft me al zoveel nieuwe contacten opgeleverd! Het zorgt ook dat ik nieuwe stappen maak in mijn groei, een andere focus krijg en door er over te bloggen zorgt het er ook voor dat ik weer uit mijn comfortzone stap. Want openlijk aangeven dat je geld wilt verdienen op een niet voor de hand liggende manier… ja, het kostte me best een beetje durf om dat te doen. Maar ik heb het toch gedaan, waarom?? Niet omdat ik per se een team op wil bouwen. Natuurlijk vind ik dat leuk en levert het mij sneller verdiensten op.. maar ik deel  vooral om jou vertrouwd te maken met dit systeem. Om je mogelijkheden te laten zien waarvan jij het bestaan waarschijnlijk nog helemaal niet wist. Omdat ik mezelf de rijkdom gun, maar jou ook. Samen in een team bouwen aan overvloed geeft me zo’n dankbaar gevoel. Los van de normale patronen,  los van ‘hoe het hoort’, los van alle overtuigingen over ‘dat geld stinkt’ en dat ‘geld niet gelukkig maakt’….
Ik ga het ervaren wat het voor ons op kan brengen, ik ga het ervaren wat het met me doet, voor nu weet ik dat het me al zoveel oplevert dat ik mijn inleg er bijna weer uit heb. Binnen 3,5 maand. Ik heb nu al meer verdiend dat dat ik bij de bank had gekregen als ik het bedrag 2-3 jaar op de bank had laten staan.

Durf jij de risico’s ook te nemen? Niet? Dan vooral niet doen en je er ook niet druk over maken dat anderen het wel doen. Durf jij het wel? Dan help ik je graag opstarten. Ik beantwoord graag al je vragen (want bij FutureNet is niets wazig en niets geheim). Je mag me een pb sturen of je mag je aanmelden bij de fb pagina ‘My life is…’ dan leg ik je alles uit. En had je eigenlijk al besloten dat het niets voor jou was, maar twijfel je nu toch weer? Sluit je gerust opnieuw aan, dat hebben er al meer gedaan!

Heb je wel interesse, maar wil je niet 5 minuten per dag klikken? Of wil je dat jouw vereniging een extra zakcentje kan verdienen? Of wil je je zus of vriendin in plaats van een bloemetje een kans geven op extra inkomen binnen een paar jaar? Het kan allemaal vanaf $10,-. Ik stort vandaag $35,- in een account dat ik ‘Om te delen’ ga noemen. Als dat account uiteindelijk vol loopt ga ik van daaruit aan goede doelen geven. Ik kan er nu al blij van worden…. En stroomt het account niet vol? Ach, dan was het leuk geprobeerd… dat ik niets won met ons staatslot van vorige week, daar maak ik me toch ook niet druk om? Dus geld maakt niet gelukkig? Ik ga het zelf uitvinden, omdat ik de stap durf te nemen, omdat ik niet in de angst blijf zitten van ‘klopt dit wel’, ik gun mezelf dit avontuur in anders denken… ach en dat past wel bij me denk ik….

!! registreren bij FutureNet is gratis. Schrijf je in via mijn link of een link van iemand anders die je kent, als je dat niet doet kom je in het team van iemand waar dan ook ter wereld…en dat kan lastig zijn in de communicatie….

Een kl**** dag met een gouden randje

Vandaag voelde ik me zo kl****.
Slecht geslapen en dan merk ik het
’s morgens al, of eigenlijk voelde ik het gisteravond al. Mijn planning over de dag was niet helemaal goed en zo kwam het dat ik gisteravond nog met de hond ging wandelen en daarna niet plat ging ‘omdat het toch al bijna bedtijd was’. Dat is dan eigenlijk gewoon teveel voor me. Ik ben dan zo honds en hondsmoe.

Vannacht lag ik een poos wakker en vanmorgen merkte ik bij het wakker worden al dat de slaap vannacht niet voldoende was geweest. Mijn accu was niet genoeg opgeladen.
Vorige week zag ik daar een mooie video over, hoe dat werkt bij mensen met niet aanboren hersenletsel. Waar je batterij normaal gesproken oplaadt tot vol niveau, laadt hij bij mensen met letsel vaak maar op tot halverwege. Als je dan ook nog eens overprikkeld bent of een dag over je grenzen gaat duurt dat opladen alleen maar langer en kan het dus zijn dat je na een nacht slaap nog maar op een kwart vol zit. Terwijl de dag dan alweer begint.

Ik zelf  denk dat dit proces bij veel meer mensen speelt. Ook mensen die chronische pijn of veel stress hebben komen naar mijn idee langzaam in dat proces van niet meer volledig opladen. Burnout, oververmoeidheid … Bij mij resulteerde het in een uitgeputte bijnier, met gelijksoortige verschijnselen.

Een dikke week geleden dacht ik dat ik wel met drie keer per dag rusten toe kon én langzamerhand weer wat meer kon gaan doen. Fout gedacht, het had waarschijnlijk het een of het ander moeten zijn. Daar kwam ik dus na een dag of vijf achter; ik hobbelde weer helemaal achteruit en het voelde of ik weer op een nulpunt kwam. Ik nam meer rust en na twee dagen voelde ik me weer wat beter.
Ik vond het  fijn om te zien dat het opladen nu toch al wat vlotter gaat dan 2 maanden geleden…. maar goed, opnieuw een keuze maken dus: of minder rusten op een dag, of toch 4x plat en tussendoor wat meer gaan doen.

Ik koos voor het laatste, want ik had wel weer zin om wat meer te doen. Had er zo nu en dan weer zin in om even wat in de tuin te doen. Of een klusje in huis. Of wat te doen voor mensen die willen starten met online geld laten groeien, of even een boodschap halen.
Wat me opviel was dat ik nu ineens weer in slaap viel zodra ik plat ging. Was ik eigenlijk in de voorgaande week op een punt aanbeland dat ik 3 van de 4x keer gewoon lag te wachten totdat de tijd om was, nu sliep ik weer elke keer. Hieruit concludeerde ik dat deze kleine klussen dus al weer genoeg energie vroegen voor dit moment….

Zo lag ik vanmiddag op mijn strandbed in de tuin en dacht terug aan vroeger, toen ik nog voor een baas werkte. Toen was ik vaak al niet fit. Hoe vaak ging ik niet met hangen en wurgen toch maar naar het werk. Ik wilde voldoen aan de verplichting, wilde er zijn, moest het aankunnen van mezelf… Dit is waar ik de afgelopen jaren vaak aan dacht. Ik wilde zo graag weer van alles kunnen, maar níet meer aan het werk terwijl mijn lichaam eigenlijk aangaf het niet aan te kunnen. Die stress wilde ik nooit meer. Nu klik ik vanaf mijn strandbedje 5 minuten advertenties en zie mijn commissie groeien.

Ik voel me, naast dat ik me kl****  voel, ook dankbaar. Ik kan nu dingen meer los van elkaar zien dan vroeger. Inkomen zit voor mij niet meer vast aan (hard) moeten werken. Ik hoef niet meer over mijn grenzen te gaan om financiële vrijheid te krijgen. Ik denk verder en vraag me af wat ik met het eerste geld ga doen dat straks vrijkomt. Een hulp in de huishouding betalen? Of een weekendje strand?

De hond komt bij me zitten. Ik pak een kam en kam haar vacht. Ze hijgt en heeft het warm. De tranen beginnen over mijn wangen te stromen. Ik vind het leven niet gemakkelijk op dagen als deze. Maar ik besef wel dat het er allemaal mag zijn, dat ik er mag zijn, met mijn vermoeidheid, met mijn ‘beperking’, met mijn tranenstroom die nooit lijkt te stoppen. Ik wil mij er niet meer voor en mee verstoppen. Het mag er zijn. Het is niet erg dat mensen zien dat ik het soms even niet trek. Ik durf het aan te gaan.

Ik heb nog te vaak gedacht: het moet er uit zien alsof ik het overwonnen heb. Het moet er uit zien dat ik sterk ben, dat ik het tóch wel aan kan… maar nee, ik wil dat niet meer.

Ik wil de strijd aangaan met de taboe. De taboe van het niet kunnen werken of niet willen werken, maar evt. wel op een gemakkelijke manier geld kunnen en durven verdienen. Ik wil de taboe verder doorbreken voor de kinderen die niet het gebaande pad van school kunnen doorlopen en er voor kiezen om zonder diploma van school af te gaan. Ik wil de taboe aangaan van niet mogen huilen en vooral niet in het openbaar. Ik wil de taboe aangaan van me niet kl**** mogen voelen en tegelijkertijd dankbaar en vol vertrouwen. Want het kan naast elkaar. Het leven is niet alleen maar ellendig of alleen maar mooi. Al lijkt het (aan de buitenkant) vaak wel zo. Ik wil ZIJN, volledig zijn en lak hebben aan wat iedereen van me denkt. Ik wil open mogen zijn en niet hoeven concurreren met al die mensen op facebook die het zo goed voor elkaar hebben. Mensen waar alles bruist en positief is… ik wil mijn échte leven delen. Ik wil dat het er mag zijn. Ik kijk naar mezelf en geef mezelf de toestemming … ik mag er zijn…. mijn keuzes mogen er zijn.
Ik gun mezelf, mijn man en mijn kinderen het beste op alle gebied. Ik pas ervoor om te doen wat de maatschappij van me verwacht. Ik wil niet moeten voldoen aan wat een ander denkt dat goed is voor ons, ik hoef geen diagnose of ‘goedkeuring’om een uitkering te mogen ontvangen, dan doe ik het liever zonder, ik wil niet leven vanuit beperkte overtuigingen, ik hoef niet binnen het systeem te passen en mijn kinderen hoeven dat ook niet van mij.  Ik wil juist buiten de paden lopen en ontdekken wat er nog meer in het leven is. Dream big!

En ik wil mezelf vooral in liefde zien. Ik ben niet zielig omdat ik niet kan werken of een klap op mijn kop heb gehad. Ik ben niet bang om mijn angsten aan te gaan, maar soms kan ik niet anders dan even alle angst te voelen en dat is ook juist goed om weer te kunnen groeien. Ik wil mild zijn voor mezelf, troost mogen zoeken waar ik dat nodig heb. Mijn eigen leven in willen richten al past dat vaak zo niet in de huidige maatschappij.

En waar ik vroeger de overtuiging had dat de hele dag kl***** zou zijn als ik zo uit bed kwam, geef ik mezelf vandaag de ruimte. Ik rust wanneer ik wil, ik geniet van een spelletje doen met mijn jongste zoon, ik jank alles bij elkaar als ik me shit voel en schrijf mijn gevoelens van me af, het is goed. Het mag er zijn. Morgen weer een nieuwe dag en vandaag?
Vandaag was gewoon een kl****dag, maar met een gouden randje….

De taboe van makkelijk (veel) geld verdienen

Weet je dat ik best getwijfeld heb om te delen over mijn stappen in het online geld verdienen? Er staken ineens angsten de kop op: kan ik dat wel doen, wat is het risico, wat vinden anderen daarvan? 
Ik ben al langer op zoek naar antwoorden mbt leven in overvloed…. is dat ook voor mij bedoeld? Mag ik wel (veel) geld verdienen als ik er niet bikkelhard voor werk?

Gisteren viel voor mij het kwartje van mijn dilemma in de afgelopen jaren… Ik wil mijn zijn, mijn doen en laten loshalen van geld en inkomen. 
Wat ik nu creëer is dat ik heel simpel geld kan verdienen (zelfs met mijn lage energie-niveau) en dat ik me verder helemaal kan richten op de dingen die mij energie geven! 
Ik kan gaan doen waar mijn hart ligt. Ik ga een paar uurtjes vrijwilligerswerk doen, ik ga op termijn gratis moodboard-workshops geven, ik ga ‘uitgestelde koffie’ weggeven; gewoon omdat dat in mijn aard ligt. Omdat ik dat het liefste doe, geven zonder er wat voor terug te hoeven. Dienstbaar zijn omdat ik een ander een glimlach wil geven, een luisterend oor, een helpende hand…

Dit is wat ik in mijn praktijk al merkte: ik wilde niet werken óm te verdienen’, ik wil mensen helpen vanuit mijn hart. Los van gedachten als ‘wat levert het op’ en ‘krijg ik wel genoeg klanten’.
Voor mij vielen er kwartjes in de afgelopen week en daarom deel ik er ook over. Ik zet me over mijn angst van de mening van anderen heen. Ik ga, voor mezelf, over de taboe van het geld verdienen heen, want dit is het pad dat volgt op de stappen die ik zette naar leven in vertrouwen en dankbaarheid.

Zoals ik al eerder schreef: ik droom weer, ik heb weer doelen, ik heb nieuwe mensen leren kennen, ik heb video’s gemaakt met uitleg en vind dat super leuk om te doen! Dat is voor mij het belangrijkste; zoals Gabby Bernstein zegt: ‘make joy your job….’ dit kan ik het beste als ik los kan komen van het ‘moeten presteren’ of het moeten voldoen aan eisen van maatschappij of instanties, het kijken naar ‘levert het genoeg op’.

Voor mij voelt het goed.

En jij? Heb jij er al veel over gehoord/gelezen op bijvoorbeeld facebook? Wat doet het met je? Zet het je in weerstand? Skepsis? Of nieuwsgierigheid? Durf je met me te delen; juist over dit onderwerp waar nog zoveel ‘beperkte overtuigingen’ op kunnen liggen vanuit onze opvoeding ‘je moet hard werken om je geld te verdienen’, ‘je moet buffelen om het goed te hebben’, ‘geld stinkt’ etc…

Voor mij is het goed geweest om naar deze overtuigingen te kijken. Ik sta ervoor open en durf het gesprek erover aan te gaan, maar met respect voor elkaar en niet op de manier die op het moment ook voorbij komt op facebook…. met modder gooien, oordelen, veroordelen…

Nee, gewoon van mens tot mens. Omdat we toch allemaal hetzelfde doel nastreven? Het goed hebben; zodat we geen financiële zorgen hebben en met plezier ons ding kunnen doen!