Categoriearchief: succes

Ik voelde me onzeker omdat ik blij was…

Gisteren voelde ik me ineens onzeker, haast schuldig terwijl ik super blij was, hoe kon dat? Tijd om even stil te staan en te kijken naar dat gevoel.

Ik zat gisteren te stuiteren omdat er zoveel mooie dingen gebeuren. Ik voel me goed, met de kids gaat het goed, mijn man en ik maken mooie plannen samen, ik heb weer zoveel meer actieve contacten dan voorheen, mijn werk neemt serieuze vormen aan, de tuin begint er weer lente-achtig uit te zien…. kortom: ik ben blij.

Eigenlijk wilde ik hierover delen, maar toch deed ik het niet. Opeens drong het gevoel zich op dat mensen wellicht zat worden van mijn gestuiter. Mijn ‘eeuwige’ geblabla over het Kangen Water, mijn ‘gezemel’ over dankbaarheid en vertrouwen…was het niet tijd om weer eens serieus te worden? De zwaarheid van het leven aan bod te laten komen? Het ‘echte’ leven in het daglicht te zetten?

Tijd dus om eens even goed naar mijn eigen gedrag en overtuigingen te kijken… waar was mijn angst, waardoor ik wellicht reëler naar de dingen om me heen kijk? Waar was mijn kritische blik, mijn oordeel, mijn spiedende oog op wat niet goed gaat? En wat bleek, ik kon het gewoon niet vinden… het enige wat ik vond was mijn eigen oordeel over mijn blijdschap. Kan ik het mezelf toestaan dat ik ‘gewoon’ gelukkig ben? Of ben ik in een soort naïeve toestand terecht gekomen, waardoor ik het echte leven niet meer zie?

Alles begon jaren geleden met dankbaarheid ondanks mijn oververmoeidheid, van daaruit groeide mijn vertrouwen in mogelijkheden, ik werd bewust van mijn denken en oefende in het laten gaan van al mijn angsten. Toen ik eindelijk de modus gevonden had van dankbaarheid, vertrouwen en acceptatie van ‘wat is’, kwam het Kangen Water op mijn pad en door het drinken van het Kangen Water kon mijn lichaam zichzelf weer herstellen. Eindelijk voel ik na al die zware jaren wat het me opgeleverd heeft. De totale omschakeling van mindset, het eindeloze vertrouwen op God/het Universum en de wetenschap dat wanneer ik open leer staan, ik ook mag ontvangen.

Wat ben ik in het verleden vaak boos geweest als er gezegd werd dat je met je mindset alles kan genezen. Dat je niet dankbaar genoeg was als je nog klachten of negativiteit ervoer. Nu zie ik het grotere geheel. Mijn mindset heeft me niet genezen, maar er wel voor gezorgd dat ik mocht ontvangen wat ik nodig had. En weer blijkt… het HOE mogen we loslaten. We mogen focussen op vertrouwen, liefde, dankbaarheid en blijdschap.

Leven in overgave… het maakt me intens dankbaar en super blij… zo blij dat ik dus geregeld loop te stuiteren…. en ineens denk ik terug aan wat een therapeut jaren geleden tegen mij zei: ‘Johanna, als je het gevoel hebt dat je egoïstisch wordt, dan ben je op de goede weg’. Dat is het… ik voel me haast egoïstisch omdat ik mijn blijdschap prioriteit maak. Egoïstisch omdat ik zo loop te genieten, terwijl er ook zoveel leed in de wereld is…
Ik vind het leven leuk! En dat is best wel even wennen… dat is best wel even schakelen om mezelf dat toe te staan. Maar ik doe het! Ik mag het ontvangen, de schoonheid van het leven, de positieve energie, de blijdschap, het genieten. Sluit ik daarbij mijn ogen voor de ellende in de wereld? Zeker niet, want ik besef me juist ook dat het licht dat ik mag stralen een stukje zwaarheid van het leven mag verdrijven.

Vandaag deel ik dus toch over mijn blijdschap en mijn zin in deze nieuwe dag! En de mensen die mijn gestuiter zat zijn? Die scrollen maar even verder…

Wat creëer jij?

foto en oefening in deze blog
uit ‘The Power’ van Rhonda Byrne.

Toen ik veel plat lag heb ik mezelf kunnen leren om vanuit angsten over te stappen naar de energie van dankbaarheid en vertrouwen. Elke dag ben ik dankbaar dat ik dit proces heb mogen doorlopen. De weg was pittig, maar het heeft me zoveel gebracht!

Ik heb vooral veel uit boeken gehaald. Boeken over mindset, boeken over liefde vs angst en ik heb er heel veel aan gehad om te schrijven. Door te schrijven kon ik dingen op een rijtje zetten voor mezelf. Het werkte als therapie, met een diepere heling dan ik ooit in ‘echte’ therapie ervaren had.

Ik lees, ook nu het beter gaat, nog steeds graag. De afgelopen periode is een van de boeken die ik ‘op herhaling’ lees ‘The Power’ van Rhonda Byrne. Zodra ik dit boek uit heb, begin ik overnieuw en het bijzondere is dat er elke keer een ander stuk is dat me aanspreekt.

Zo las ik in de afgelopen dagen over ‘The point of creation’ en in een keer werd me duidelijk hoe ik dit, onbewust, zelf toegepast heb in de afgelopen jaren. Vroeger (oeh, dat klinkt lang geleden), dacht ik bij veel dingen namelijk: ‘dat is niet voor mij weggelegd’ of ‘Dat kan ik nooit bereiken’ of ik hoorde het stemmetje: ‘doe nou maar gewoon…’ Het hield me letterlijk klein, want door deze gedachten beperkte ik de mogelijkheden want door deze gedachten beperkte ik de mogelijkheden en kwam ik ook vaak letterlijk tot stilstand

Toen ik plat lag ging ik steeds meer visualiseren en affirmeren. Ik maakte een beeld waarin ik fit was, waarin ik liep te genieten, een beeld waarin ik de werkelijkheid her-creëerde. En in plaats van te denken dat het onmogelijk was dat deze dingen zouden gebeuren, focuste ik op dankbaarheid en vertrouwen. Ik zei tegen mezelf wat ik al jaren tegen de kinderen zei: ‘dream big!’ en waar ik dat vroeger nooit geloofde, voelde ik nu dat dit mocht. Ik mocht mezelf het beste gunnen!!

In ‘The Power’ beschrijft Byrne dat zolang jij denk ‘dit is te groot’, je naar het Universum uitzendt: ‘dit is echt zo groot, dat wordt moeilijk om te ontvangen, dat zal wel heel lang gaan duren…’ en dat zul je dus ook ontvangen. Maar the law of attraction kent geen groot of klein en ook het begrip ‘tijd’ speelt daar geen rol.

Een mooie oefening om eens uit te proberen of jij de ‘zienswijze vanuit angst’ kunt veranderen, is eens op te schrijven wat jij het liefst zou willen: een betere gezondheid, een mooi huis, een nieuwe baan, slagen voor jouw examens… alles kan en mag. Vervolgens ga je hieraan denken in de vorm van een stip. Een stip? Ja, een stip, want voor de kracht van de liefde, de kracht van het Universum (of welke naam jij ook maar gebruikt) is alles wat jij wilt kleiner dan een stipje in het grote geheel.

Teken dan een grote cirkel en in het midden zet je een stip. Naast die stip schrijf je wat jouw verlangen is. Kijk geregeld naar jouw tekening en besef je dat die stip nooit te groot is voor de wet van de aantrekkingskracht! Verder mag je alles loslaten, je hoeft niet te bedenken HOE jouw verlangen dan ingevuld zal worden, hoe je gezonder wordt, hoe je ooit een mooi huis zult krijgen, hoe je een andere baan zult vinden. Jij hoeft maar te vertrouwen op de mogelijkheden die het Universum te bieden heeft!

Zoals je inmiddels zult weten kon mijn lichaam herstellen door het drinken van ander water… had ik dat ooit kunnen bedenken? Nooit!! Als ik dat zelf had moeten bedenken waren de mogelijkheden direct op slot gegaan, want het zou wel zinnig moeten zijn hóe het volgens mij zou moeten ontstaan toch?

Dus laat al het HOE maar los, weet dat er voor elke droom en wens een mogelijkheid bestaat. Alles wat jij kan bedenken is er al, je mag open staan om te ontvangen! Durf jij? Teken vandaag dan die cirkel met de stip voor jouw wens en laat je verrassen door wat er komen mag. Het is je van harte gegund!

Ben jij wel eens jaloers?

Kijk jij wel eens naar iemand met een mooie auto en ben je dan jaloers? 🙄 Kijk je wel eens naar iemands leven en denk je dan: ‘waarom heb ik dat niet, waarom zit het haar weer mee en mij tegen…?’ 😖 Heb je wel eens het gevoel dat jij de boot hebt gemist en kijk je naar anderen waarbij je bedenkt: ‘stond ik maar waar zij staan’, 😒 voel je hoe je daar van kan balen? Gun jij het een ander als die grote successen bereikt of wil je eigenlijk liever zelf op die plek staan?

Jaloerse gedachten komen voort uit een gevoel van ‘tekort’ en angst dat er niet genoeg is. Angst dat iets voor jouw niet weggelegd is. Vroeger betrapte ik mezelf wel eens op deze gedachten en gevoelens. Tegenwoordig bijna niet meer omdat ik geleerd heb hoe ik deze gedachten tot iets super positiefs kan maken!

Hierbij is denken in overvloed belangrijk. Het is niet zo dat jij iets niet kunt bezitten of bereiken omdat een ander het al heeft (bereikt). Door anderen juist alles te gunnen, zet je jezelf in een energie van overvloed.

Zo ga je wat een ander heeft niet zien in het licht van ‘dat wat jij niet hebt’, maar je mag het gaan zien als ‘dat wat jij aan het creëren bent’! Dus als je iemand ziet die heeft wat jij graag zou willen, vier diegene zijn geluk, want zo maak je jezelf er bewust van wat jij graag wilt hebben of bereiken… wat je ziet is dan als een spiegel van wat jij graag zou ontvangen en hier mag je alvast het goede gevoel van ervaren! Hiermee zend je uit wat er mag zijn en ontstaan…
Er is immers genoeg voor iedereen!

Zo zie je dat je ook bij jaloersheid kunt kiezen hoe jij er mee om wilt gaan. Kies er altijd voor hoe je je wilt voelen. Voel je je tekort gedaan, dan straal je dat uit, maar kies je ervoor om blij te zijn voor een ander, dan kom je zelf ook in die ontvangende energie terecht!

Kies er dus voor om mensen die hebben wat jij graag wilt als een reflectie te zien van wat komen kan. Zie het maar als een knipoog van het Universum dat het eraan komt… hoe meer jij jezelf toestaat om je goed te voelen voor een ander zijn succes of bezit, des te sneller ontstaan voor jou ook die dingen die je graag zou willen ontvangen!

Hoeveel stress geeft ‘niet mogen doen waar je van houdt’?

Zo de jumos, ben ik net even een potje boos geweest zeg… en de mensen die me kennen weten dat ik niet heel snel boos ben. Ik heb wel vlot mijn woordje klaar, maar hou het wel netjes, als ik al boos ben hou ik dat vaak binnen, de tranen beginnen te vloeien als het heftig voelbaar is, maar echt boos…. nee, dat gebeurt niet zo vaak…

Maar vanmiddag dus wel en ik wil met je delen waarom. Onze jongste zoon heeft slikklachten. Er zijn foto’s gemaakt en er is duidelijk te zien dat het eten dat hij eet blijft hangen in het onderste deel van zijn slokdarm. Als daar veel eten zit, druk dat tegen zijn luchtpijp en krijgt hij het Spaans benauwd. Geen fijne ervaring om zo elke maaltijd naar binnen te moeten krijgen en ook niet fijn om hem zo te zien struggelen.

Al voordat de klachten begonnen had mijn zoon verschillende keren aangegeven dat er een aantal dingen op school niet lekker liepen. Net als onze oudste is hij hoogbegaafd (hb) en hb en school zijn niet de beste vrienden hadden we al gemerkt. Maar tot nu toe redde onze jongste zich er best goed mee. Hij houdt van leren en heeft het gezellig in de klas. Hij is super sociaal en tot nu toe waren de grootste problemen dat hij ‘nogal gevoelig is’ voor agressie/verbaal geweld en oneerlijkheid….

Tot begin van dit jaar, toen begon hij aan te geven dat hij nu al graag een aantal vakken wilde laten vallen en dan versneld door wilde met andere vakken. De vakken die hij leuk vindt wel te verstaan.
Hij is 13, zit in 3 gymnasium, doet wiskunde met de 4e mee, geniet vooral van wiskunde, scheikunde, natuurkunde, Grieks en Latijn. Heerlijk vindt hij die lessen en zonder problemen maakt hij daar ook stapels huiswerk voor.

Toen ik merkte dat de vakken die hem niet lagen (en dat wil niet zeggen dat hij er laag op scoort, maar dat hij de lessen/leraar/stof niet prettig vindt), ben ik gaan praten op school. Uit ervaring (en studie) is bekend dat het bij hb-ers net zo werkt als bij (veel) mensen met autisme; wat hen niet interesseert gaat het ene oor in en het andere oor uit. Het is haast niet te doen om ze die kennis bij te brengen. Nou heeft onze jongste een enorm hoge verwerkingssnelheid, dus wat hij hoort kan hij vaak weer goed reproduceren, dus zijn cijfers zijn ook voor die vakken toch nog goed.

‘Waar doe je over’, zou je denken… nou, ondertussen weet ik wat het met iemand doet als hij/zij steeds maar moet doen waar hij/zij geen aardigheid aan heeft. Of zelfs een hekel aan heeft. Het geeft stress en uiteindelijk maakt het ziek. (Want ja, daar ben ik van overtuigd, dat aan vrijwel elke ziekte een flinke dosis stress ten grondslag ligt).

Voor mij gingen er dus bellen rinkelen toen mijn zoon slikklachten kreeg…. wat wil hij niet meer slikken? Is het iets ‘lichamelijks’ dat niet lekker loopt of is het de stress die deze klachten geeft. We gingen naar de dokter, kregen maagzuurremmers mee en werden in een later stadium doorgestuurd naar het ziekenhuis. Prima, ik heb niets tegen dokters op zich en weet dat de medische wereld een heleboel goede dingen kan doen. Toch knaagde er wat bij mij… er wordt gekeken naar wat er aan de hand is en wat daaraan gedaan moet worden… maar komt er ook in beeld wat de oorzaak is?

En dan volgt het wachten…. eerst op een afspraak in het ziekenhuis, dan op het maken van foto’s en nu weer wachten op de uitslagen. Ondertussen ga ik verschillende keren het gesprek aan met mijn zoon én met school. Er wordt besloten dat hij bepaalde uren mag skippen. Hij maakt dan alleen nog de toetsen en hoeft niet meer naar de lessen toe. Het leren voor de toetsen doet hij dan thuis. En wat blijkt… zijn cijfers gaan ineens weer omhoog. Waar een aantal vakken wat achter bleven wordt nu alles weer goed in de voldoende. Ik vraag mijn zoon hoe dat kan en hij geeft zonder nadenken aan: ‘als ik thuis leer en jij overhoort me, dan gaat het vlot en vind ik het veel fijner en gemakkelijker. In de les snap ik er nooit wat van en vind ik het veel te lang duren’….

Tot zover mijn zoon…. wat gebeurde er bij mij? Ik was moe de afgelopen week, doodmoe weer, zoals ik lange tijd niet had gevoeld en vanavond knapte er dus iets bij me… ik ben het zo zat… het moeten leven in een systeem waar ik voor mijn gevoel niet in pas. Ik ging vroeger ook niet met plezier naar school, mocht dan wel eens een paar dagen thuis blijven om bij te tanken, maar moest dan toch gewoon weer heen. In die jaren begonnen ook mijn vermoeidheidsklachten….

Ook toen ik volwassen was moest ik werken volgens regels waar ik niet achter stond… voor een baas, die bepaalde dat ik op een afdeling moest blijven waar ik me helemaal niet prettig voelde. Maar ook in mijn praktijk moest ik bv bepaalde scholing volgen waar ik niets aan had. Ik moest een website hebben om naamsbekendheid op te bouwen en zichtbaar te zijn…. óók als mijn praktijk door mond-op-mond reclame vol zat… de regels golden gewoon voor iedereen…. het putte me uit. Vroeger al en nu nog… het raakt aan mijn gevoel van oneerlijkheid, van kromheid, van onzin, van onlogisch beredeneerde verzinsels… het klopt gewoon niet punt.

Maar altijd als ik er wat over zei kreeg ik antwoorden als: ‘maak je er niet zo druk over’, en ‘ach joh, zo hoort het nu eenmaal’ en ook toen onze oudste vast liep in het schoolsysteem kreeg ik dingen te horen als: ‘je moet hem niet zo verwennen, hij moet nou eenmaal leren dat sommige dingen gewoon zo gaan’ en ‘hij moet zich maar leren aanpassen’….. Maar het ging er bij mij niet in en wie mij al langer volgt weet dat onze oudste vorig jaar, in goed overleg met de leerplicht-ambtenaar en school, gestopt is met school. Hij is nu aan het werk, heeft een contract voor onbepaalde tijd op een ICT afdeling van een groot bedrijf én is zielsgelukkig….

En nu volgt dus de jongste. Hij geeft zo duidelijk aan wat hem stress geeft en ik voel hem. Ik ben gewaar wat er speelt, maar weet niet waar ik er mee heen moet… hij heeft niet zo’n duidelijke passie als de oudste waar hij zich op kan richten. Ja, hij wil youtuber en gamer worden en verder…. het toneel op en misschien het onderwijs in…. ‘lesgeven aan hoogbegaafde kinderen, zodat die zich niet hoeven te vervelen’…

En vanavond gaf ik eindelijk mijn lang weggestopte gevoelens de ruimte: ik wil dit ook niet meer slikken, ik ben het zat om te leven volgens opgelegde regels waar ik me niet veilig bij voel. Ik wil ook mijn kinderen geen regels meer opleggen waar ik niet achter sta, want ja, dat doe ik want je hoort ‘het goede voorbeeld te geven’ en je moet kinderen bijbrengen ‘hoe het hoort’.
Ik wil nog meer dan wat ik al doe mijn kinderen leren dat ze een keuze hebben, dat ze aan mogen geven wat zij met hun leven willen. En natuurlijk zijn er regels waarbinnen ze moeten leven, maar heel veel regels mogen ook best gebroken worden. En dat hoeft niet met een botte bijl, nee dat kan in goed overleg, met respect voor alle partijen….

Ik ben er klaar mee om maar volgzaam mee te blijven lopen. Ik ga opnieuw de barricaden op, nu voor onze jongste zoon én mezelf. Ik wil niet meer leven met beperkingen van buiten af, ik wil me richten op de kracht binnen in ons. De dingen waar we goed in zijn. Mijn zoon mag uitblinken in wat hij leuk vindt, opslurpen waar hij geen genoeg van krijgt en de rest? Dat mag hij van mij laten gaan, want hij hoeft niet overal goed in te zijn, hij hoeft van mij niet per se alle vakken in de basis te kennen omdat Napoleon ooit besloten heeft dat alle kinderen leerplichtig werden en dat de staat bepaalde wat ze moesten leren.

Wanneer gaan we kijken naar wat vreugde geeft? Wanneer gaan we eindelijk talenten van mensen benutten in plaats van bijscholen wat nog niet zo goed gaat? Want is dat niet wat we nog steeds vaak doen? Kijken we zelfs met functioneringsgesprekken niet waar nog aan gewerkt moet worden?
Wanneer zien we eindelijk wat het met de wereld gaat doen als iedereen mag kiezen wat hij wil gaan doen, dat we ons hart mogen volgen….. dat wanneer we mogen doen waar we van houden we de beste manier hebben gevonden om te ontspannen? Hoeveel verdriet en stress zou dat schelen? Hoeveel ziekte zou dat schelen in de wereld?

Vanavond voelde ik een diep verdriet, het verdriet van de wereld niet begrijpen, maar ook van niet begrepen worden… een verdriet dat ik al van jongs af aan ervaren heb en nu bij mijn kinderen zie ontstaan tijdens de schooljaren die zij moeten volgen. En dat zien bij hen doet me nog meer pijn dan het ervaren van wat het bij mezelf gedaan heeft.

Eens te meer snap ik waarom ik mezelf blijf uitdagen om mijn ding te doen, om te blijven schrijven en uiteindelijk op het podium te willen staan om mijn verhaal te vertellen. Een droomfabriek op te willen richten, voor kids zoals die van ons, maar ook voor al die jongeren en volwassenen die zich opgesloten voelen in het systeem en die eindelijk de vrijheid durven te gaan pakken van het mogen zijn. Het mogen laten schijnen van hun licht, in volle ontspannenheid en veiligheid. Doen wat je het liefste doet…. doen wat je energie geeft, doen waarin jij het meeste betekent voor de wereld omdat het je laat glimlachen…

Lieve jongste zoon, ik zie je, ik hoor je, ik voel je en ik zal mijn uiterste best doen om ook jou te helpen op het pad waar je in volle eigenheid jezelf mag zijn…. ik ben trots op je, dat je op deze leeftijd al zo goed kan vertellen wat je dwars zit en wat je wilt, het geeft mij vertrouwen dat het wel goed komt met jou!!

 

 

 

 

Parijs

Wat loop ik te genieten zeg! De stad, de sfeer, het gezelschap van de oudste…

Hij zit nu bij de conferentie en ik struinde vanmiddag alleen door Parijs. Ik dacht dat ik dat ‘eng’ zou vinden, maar ik vond het heerlijk.

Ik schreef een blog met uitzicht op de Sacre Coeur, alleen lukte t uploaden niet, dus dat komt later😋

Ik overdacht het afgelopen jaar en vind t zo bijzonder dat ik hier kan zijn. 😄🙏
Nu zit ik in een restaurantje en lees over succes.

Succes in mijn leven betekent vrijheid, iets van de wereld mogen zien, mezelf steeds beter begrijpen én serieus nemen….mogen ontspannen, zonder oordelen…lief zijn voor mezelf… anderen helpen….

Vaak koppelen wij automatisch allerlei dingen aan succes: een goede baan, mooi inkomen, het ‘gemaakt’ hebben, maar succes betekent voor iedereen wat anders.

Brooke Lennon beschrijft het mooi in haar boek ‘What would water do?

Success comes in all flavors, shapes, and sizes. There is neither a right nor wrong interpretation because you get to craft your own definition. Like beauty, it is in the eye of the beholder and the only beholder that matters is you! Your life, your games, your rules!

Hoe mooi om dat te lezen… ik mag mijn eigen leven succesvol maken, op mijn manier, naar mijn eigen definities…. los van oordelen en schuldgevoelens….

Zijn, dat is mijn succes op dit moment … and I love it💞💞