Categoriearchief: Uncategorized

Mijn schrijfsels gaan online

Woehoe, hoe leuk is dit!
Ik heb net mijn eigen eBook op mijn e-reader gezet.

Ik zit hier nu met een grote grijns op mijn gezicht omdat het gewoon gelukt is. Omdat ik het zelf gemaakt hebt en omdat ik er happy van word!

In het hele proces van creëren van mijn eBooks, kwamen er een aantal praktische zaken langs en daarbij hoorde ik verschillende fluisterende stemmetjes:

– wat als het niet perfect is en ik spelfouten laat zitten?
– mag ik er wat voor vragen en wil ik dat überhaupt eigenlijk wel?
– lukt het me eigenlijk wel om ze op mijn website te zetten?
– wat als niemand er wat aan heeft?
– wat als niemand zelfs de moeite neemt om te laten horen wat hij/zij ervan vond?

Glimlachend hoor ik aan wat mijn hoofd allemaal verzint, want ik doe er niet meer aan mee.
Ik zit aan het stuur en mijn stemmetjes op de achterbank. Hoe dankbaar ben ik dat ik dit in de afgelopen jaren óók hebt mogen leren!

Ik mag het doen op mijn manier. Als er nog een spelfout of typefout inzit, mag degene die zich daaraan ergert zijn/haar ergernis aankijken. Begrijpen wat ik bedoel zal het probleem niet zijn toch? 😉 Doorgeven van de fout mag natuurlijk ook altijd, dan pas ik het weer aan bij de volgende upload!

En ja, mijn hoofd had het ook druk met de vraag wat ik voor zo’n eBook zou willen vragen… Ik ging eens kijken bij aanbieders van eBooks. Grote online aanbieder bijvoorbeeld? Gemiddelde verkooprijs €7,00. Uw marge: €0,97. Huh, begrijp ik dat dan goed?
Voordelige optie met ruime marge. Verkoopprijs diezelfde €7,00, maar met een ‘uw marge’ van €2,00. Ik vraag me eigenlijk af wat er met de rest van die €7,00 gebeurt…ja, ja, tuurlijk onkosten ed…

Nou ik ga dat dus anders doen. Juist ook omdat ik voel dat ik vanuit ‘waarde bepalen’ ga blokkeren. Niet omdat ik het mezelf niet waard vind om wat te vragen voor mijn tijd en ervaring/talent of wat dan ook. Nee, omdat ik wil creëren omdat ik ervan geniet. Zodra ik moet nadenken over ‘zakelijk’ knap ik af, omdat het in mijn hele zijn zo niet kloppend voelt dat bijna alles om ‘presteren’ en ‘verdienen’ draait in onze huidige maatschappij. En waarbij ik in het verleden nog vaak deed ‘wat hoorde’ volg ik nu mijn eigen gevoel. Want ik hoef niet succesvol te zijn, ik wil gewoon graag waarde bieden en delen wat ik in de afgelopen jaren geleerd heb.

Ik zet er dus géén bedrijf tussen. Ik ga mensen ook niet ‘verplichten’ hun e-mailadres door te geven, zodat ik, zoals ik verschillende cursussen leerde, mijn ‘o zo belangrijke marketingslijst’ kan opbouwen. Nee, ik ga mijn eBooks aanbieden via mijn website en jij bepaalt zelf of en wat je ervoor geeft. Vind jij het namelijk een paar euro waard, dan zit ik al snel op die ruime marge en ben jij mooi voordelig uit! Heb jij een superkleine beurs of bied ik jou niet veel toegevoegde waarde? Helemaal prima, dan lees je gewoon gratis mee. Waardeer je mijn schrijfsel(s) en merk je verandering in jouw leven door wat ik deel, wellicht is jouw bijdrage dan wat groter.
Alles is goed!

En waarom?
Omdat mijn geluk zit in het schrijven en ik niet bang ben voor tekort maar leef vanuit de intentie van overvloed. Er is genoeg voor iedereen en met een hele nieuwe insteek en kijk op ‘betalen voor producten en/of diensten’ kunnen wij een verandering in de wereld maken!
En ja, ook dát heb ik in de afgelopen jaren mogen leren!

Wat ik mooi zou vinden is dat jij mijn link ook aan een van jouw vrienden/vriendinnen door wilt geven. Gewoon iemand in jouw omgeving die bezig is met bewustwording. Iemand die van lezen houdt, iemand die angstig is of iemand die door een moeilijke periode gaat.

Want weet je, soms zit een levensgrote verandering maar in één simpele oefening of in één zin die we ‘toevallig’ lezen. Soms is het herkenning of één enkel inzicht dat van alles in beweging zet. En uiteindelijk kan één bewustwording een heel leven veranderen! Hoe mooi is het als we daar samen aan mogen bijdragen?!

Voor mij voelt het goed zo!

En oh yeah… ik voel me thuis in een wereld waarin ik het anders mag doen!

Benieuwd naar de eerste twee eBoeken? Klik dan hier

Op welk paard rij jij?

Vandaag deel ik graag een mooie oefening die je kunt gebruiken bij het ‘anders’ omgaan met negatieve gevoelens. Het is naast praktisch super leuk om toe te passen J.

Vechten tegen negatieve gevoelens is nooit handig. Als je ergens tegen vecht leg je namelijk de focus op dat gevoel en zal je het alleen maar versterken. Toelaten is beter en vervolgens kun je dan opnieuw kiezen voor hoe jij je wilt voelen, waardoor het negatieve gevoel jou vervolgens los kan laten.
Soms is dat echter gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Rhonda Byrne vertelt in het boek ‘The Power’ hoe zij voor elk negatieve gevoel een paard heeft. Zo heeft ze een boos paard, een ongeduldig paard, een geïrriteerd paard, een chagrijnig paard, een oordelend paard … ze heeft een stal vol ‘negatieve gevoelens paarden’.
Steeds als zij merkt dat ze in een negatief gevoel zit kijkt ze op welk paard ze zit.
Door dit te doen, maak je jouw gevoel tastbaarder, je erkent het én kunt er vervolgens wat mee doen. Wanneer je namelijk op een paard kunt gaan zitten, kun je er ook weer afstappen als je dat wilt!
Dus ben je boos, realiseer je dan dat je op je boze paard zit, erken het en kies vervolgens wat je wilt: blijf je zitten of stap je er net zo snel weer af als je er opgeklommen bent?

Ook het omgaan met de emoties van anderen wordt zo veel makkelijker. Zit jouw partner bijvoorbeeld op zijn boze paard, dan kun je dat erkennen en vervolgens besluiten of je bij hem op het boze paard stapt, of dat je kiest om niet op te stappen, of af te stappen als je je even mee liet nemen… Groot voordeel is dat je de boosheid van je partner veel minder persoonlijk op zult vatten als je hem op een paard ziet zitten!

Ik hoop dat jij eens gaat experimenteren met deze paarden-oefening. Bij ons thuis heeft het er al voor gezorgd dat er heel wat negatieve emoties spontaan oplosten of weggelachen zijn!
Dus kies wat je doet als je in negatieve emotie zit: blijf je zitten op het huidige paard óf kies je liever voor een ander paard? It is all up to you!  

Duur of kostbaar?

Doordat ik zo opknap door het drinken van Kangen water krijg ik ook veel vragen. Mensen zien namelijk wat het water met mij doet en worden daardoor nieuwsgierig. Ik vertel graag over de verandering en hoe dat zo ontstaan is en daarbij ervaar ik intens geluk dat ik dit mag ervaren!

Afgelopen weekend hielp ik bij een verhuizing en ik, maar ook de mensen om me heen, kunnen er gewoon niet over uit wat ik allemaal weer kan! En na het weekend had ik op maandag een lunchafspraak en twee andere afspraken en op dinsdag vierden we de verjaardag van onze jongste…. al met al dus vanaf vrijdag druk, maar….niet geslapen overdag en ik voel me prima! En al ben ik me bewust dat dit voor de meesten heel normaal klinkt; neem van mij maar aan dat wanneer je een half jaar geleden hooguit een kwartier in een winkel kon zijn en dan weer plat moest…. dat dit niet te bevatten is! #dankbaar

Maar goed, waar ik steeds naar gevraagd wordt is: ‘en wat kost dat dan?’ Logische vraag en toch triggert het me, vooral omdat de reactie op mijn antwoord vrijwel altijd is: ‘jeetje wat duur?’
Wij zitten zo in elkaar dat een prijs logisch moet voelen. Betaal je 10.000 euro voor een auto waarin de proefrit goed voelde en waar drie maanden garantie op zit, dan kun je daar een super goed gevoel bij hebben. Want in ons hoofd is het normaal dat een auto wat mag kosten. Een nieuwe iPhone, een nieuwe macbook… allemaal weten we waarvóór we de prijs betalen en ons brein vindt dat ‘normaal’.
Gaan we op vakantie? Dan willen we graag een vakantie die ons ontspanning en plezier geeft en vaak wordt er dan ook niet in eerste instantie naar de prijs gekeken… het mag wat kosten toch?

Maar nu gaat het om iets ‘raars’, want hoe simpel zou het kunnen zijn? Je koopt een apparaat dat jouw water verandert en daardoor zou je je beter gaan voelen? Ja, oké, de verandering is te zien bij mij, maar zou dat dan echt door het water komen? En zou het dan ook echt kunnen helpen bij pijnklachten, overgewicht, migraine, diabetes, eczeem én het voorkomen van ziekten? Ik hoor mensen denken en sommigen spreken het ook uit en staan daarna soms zelfs niet meer open voor verder gesprek… want óf het is te duur, óf het is onmogelijk… beide blokkeert en ik snap het..

Maar toch houdt het me ook bezig, want eigenlijk is het allemaal zo logisch. Als je bedenkt dat ons lichaam voor meer dan 70% uit water bestaat en sommige organen zelfs voor een nog hoger percentage… dan is water dus de basis van ons lichaam, de basis van ons bestaan. Iemand met wie ik sprak verwoordde het mooi: ‘als we onze auto elke week wassen met cola en de auto beschadigd daardoor, dan zien we wat onze handelingen als resultaat hebben. Maar in ons lichaam is dat niet zo duidelijk te zien en zo blijven we ons lichaam dus met de verkeerde vloeistoffen spoelen.’
En zo is het inderdaad, als het maar zichtbaar was wat het gevolg is van ons eetpatroon, van de stress die opbouwt in ons lichaam, van de vervuilingen die zich ophopen in onze organen en weefsels… als we het zouden zien, zou het logischer zijn om er wat aan te doen én zou het ook meer mogen kosten, want hé, je gezondheid is je toch alles waard?

En ja, ik kan het niet ontkennen, voor sommigen is het echt veel geld… niet iedereen heeft zomaar zo’n bedrag in zijn portemonnee zitten, maar betekent dat dan dat het (te) duur is? Duur betekent in dit geval vooral kostbaar in mijn ogen. En als je naar een apparaat gaat kijken dat kostbaar is, zo kostbaar dat het ‘t meest kostbare in je leven, namelijk jouw gezondheid kan ondersteunen, dan wordt het plaatje ineens anders.
Ik vind het apparaat juist niet duur. Ik zou zelfs elk jaar het bedrag er voor neerleggen als dat moest. Voor mijn gevoel heb ik namelijk een heel nieuw leven mogen kopen. Een leven dat ik weer kan leven, met alles er op en eraan. En dat is onbetaalbaar qua waarde!!

Dus duur? Nee…. kostbaar als je het mijn vraagt; maar dan nog we willen we wel wat voor ons geld hè?!
Daarom even op een rijtje:
– het apparaat is er in verschillende prijsklassen;
– je krijgt 5 jaar garantie van de fabriek;
– het apparaat is, als enige in zijn soort, medisch gecertificeerd(!). Hierdoor mag en wordt het, met name in Japan, ook in ziekenhuizen gebruikt;
– het apparaat heeft bij goed onderhoud, een levensduur van 15-20 jaar. (dus reken maar eens om wat het per dag kost);
– je mag een ‘proefrit’ maken. Ik snap dat je ook geen auto koopt zonder proefrit te maken. Je kunt dus gratis water ophalen bij mij,  of wanneer je verder weg woont, mag je een apparaat tegen geringe vergoeding 3 weken in huis hebben. Zo kun je zelf ervaren of het water wat voor jou doet, want dat is uiteindelijk waar het om gaat;
– en last but not least… als je het geld niet hebt liggen, is er een afbetalingsregeling mogelijk.

Voor mij is het eenvoudig, ik heb immers al ervaren wat de aankoop mij gebracht heeft. De achterliggende logica van wat dit water doet, snapte ik mede door mijn kennis als natuurgeneeskundig therapeut helemaal en daardoor kon ik de basale reactie ‘jeetje wat duur’ ook makkelijk relativeren. Super blij ben ik dat ik dat kon én gedaan heb en daarom zet ik me er nu voor in dat zoveel mogelijk mensen kennis kunnen maken met het Kangen water. Wat er bij mij veranderd is, gun ik namelijk iedereen.

Dus: heb je vragen laat het me gerust weten. Kijk ook vooral eens op mijn website voor meer informatie. De link naar mijn website vind je in onderstaande video, die ik maakte in de hoop een stukje bewustzijn te creëren over waar onze prioriteit mag liggen in het leven… En als jij na antwoord op jouw vragen nog steeds dat stemmetje hoort met ‘ik vind het te duur’, krap jezelf dan nog eens achter de oren en vraag je af wat je zegt… is het duur? of vind jij (of jouw brein) het gewoon niet logisch dat je dit betaalt voor een apparaat dat iets doet wat eigenlijk in jouw beleving niet kan? Want juist dan nodig ik je ook uit om de proef op de som te nemen….
kijk naar mij en neem ‘het risico’ je leven en gezondheid drastisch te veranderen!  

Ik help je graag verder!

Disclaimer: informatie op mijn website kan nooit het advies van een arts of specialist vervangen. Jouw gezondheid is jouw verantwoordelijkheid. Raadpleeg bij klachten altijd iemand die daarvoor gespecialiseerd is. Wat ik deel is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring.

Voor alle (hb)kids die het moeilijk hebben in het schoolsysteem

Het is deze week 2 jaar geleden…. hij was 15, een lange jongen met holle ogen… Ogen die alleen nog maar oplichten als hij het over computers had. Uit zijn mond hoorden we de woorden dat hij niet meer verder wilde, met niets…
2 jaar geleden sprak de leerplichtambtenaar de ‘magische woorden’: ‘Je blijft eerst maar eens 6 weken thuis. Ik meld je ziek zodat je alle spanning los kan laten en even bij kan tanken’.
Hij zou niet meer terugkeren op school. Er volgde een traject met begeleiding vanuit Feniks talent (een zorginstelling voor hoogbegaafde dropouts) én hij ging stage lopen als programmeur, waarvoor hij een online opleiding had gevolgd.

Nu zijn we 2 jaar verder, hij is 17 jaar, een lange slungel met een grijns op zijn gezicht. Zijn ogen sprankelen, hij geniet als nooit tevoren.
Vandaag vliegt hij vanuit Kopenhagen terug naar huis.
Afgelopen week bezocht hij daar een conferentie, hij ging alleen.
Hij ontmoette programmeurs die hij ook al bij conferenties in Parijs, Keulen en Amerika ontmoet heeft. Contact op school lukte nooit, maar hier ontmoette hij vríenden van overal ter wereld en leerde hij weer nieuwe mensen kennen.
Gisteravond zijn ze met een grote groep wezen stappen in Kopenhagen.
Net appte hij dat zijn koffer dicht zit en dat hij richting de trein gaat. Om 12 uur vertrek zijn vliegtuig….
Komende week gaat hij weer aan het werk.
4 dagen per week. Elke dag gaat hij er met plezier naar toe….
Wie had dit ooit voor mogelijk gehouden?

Ik zie hem gaan en ben trots! Trots op hem, trots op ons… op wat we bereikt hebben ondanks alles (of dankzij alles?) waar we doorheen moesten. En ik ben dankbaar voor de woorden die de leerplichtambtenaar 2 jaar geleden uitsprak, want daarmee ontstond vrijheid om een eigen weg te gaan. En kijk waar deze weg hem gebracht heeft!

Via deze post wil ik graag alle hb-ers die het moeilijk hebben een hart onder de riem steken, maar ook wil ik tegen leraren, leerplichtambtenaren, zorgdocenten en ouders zeggen: blijf kijken naar de(ze) kinderen. Ze hebben vaak zoveel in hun mars, maar als het lichtje in hun ogen dooft is het moeilijk ze weer terug te halen.

Ik hoop dat we met zijn allen steeds meer kunnen voorkomen dat er lichtjes doven.

Ik hoop dat mijn post een post van hoop mag zijn voor al die kinderen die het niet meer zien zitten om verder te gaan met school. Voor de kids die zich anders voelen, die zich niet gehoord voelen, niet gezien, niet begrepen. Houd vol en focus op je eigen pad! Je bent goed zoals je bent en hebt zoveel moois te bieden in deze wereld.

💞Dream big and keep the faith!💞

In vol vertrouwen laat ik me leiden!

Vorige week ben ik een paar dagen met onze jongste in Zandvoort geweest. Doordat ik zoveel meer energie heb is het tegenwoordig een feestje om op stap te zijn! Ik hoef geen rekening meer te houden met dutjes, te veel lawaai, te lange of volle dagen… ik kan me ‘gewoon’ overgeven aan volledig genieten van het ZIJN samen. Hoe bijzonder!! # dankbaar

We wandelden veel langs het strand, we aten bij zonsondergang pizza op het strand, zaten heerlijk in de strandtent en we huurden een dag een tandem. Nou, groot lol samen, want het is toch wel even wennen om daarop te fietsen. We vertrokken met mij voorop en mijn zoon had al snel de grootste lol achterop, want hij kon ‘vliegen’ met zijn armen wijd, hij kon de kaart lezen, hij kon foto’s en video’s zitten maken en ondertussen sjeesden we onder het oog van lachende voorbijgangers langs de boulevard en de duinen. Puur genieten dus!

Na een poosje door de duinen gefietst te hebben stelde mijn zoon voor dat hij nu voorop ging en dat was voor mij even een dingetje. Ooit zat ik bij iemand anders achterop en toen duurde het niet lang voordat we in de bosjes lagen en dat hoefde ik niet nog een keer te ervaren. Maar goed, #vertrouwen hè, dus oké dan… maar ik moet je eerlijk vertellen ik vond het doodeng.

Onze jongste is 1.93 meter lang en alles wat ik voor me zag was een rug en enorme bos haar. Ik kon niet zien wat er aan kwam, ik kon niet zien waar de weg heen ging en aangezien mijn zoon ook even moest wennen aan het fietsen op zo’n tandem, kwamen we behoorlijk slingerend op gang. We hadden lol, maar ik had ook pap in mijn benen omdat ik me onbehaaglijk voelde achterop. Ik had geen controle, geen overzicht en dat maakte me onrustig. Ik noemde het tegen mijn zoon en hij zei: ‘ach mam, je kan me toch vertrouwen?’ Waarop ik zei: ‘dat is ook zo, ik moet het loslaten’. En tja, dan de reactie van een puber: ‘óh, loslaten kan ik ook wel en hij gooit zo zijn handen in de lucht’, met als gevolg dat we een mega schuiver maken en bijna ondersteboven gaan. Gelukkig kon hij met zijn lange benen bij de grond en ving hij het geheel goed op. Hij corrigeert en we kunnen weer verder… wel beide met de bibbers in de benen en hij concluderend: ‘dat was geen handige actie!’

Maar goed, ongemakkelijk verder fietsend kan het natuurlijk niet anders dat het geheel me aan het denken zette en ik zag wat ik deed… krampachtig vasthoudend aan het stuur, probeerde ik toch invloed te houden op de situatie. Mijn zoon met mijn stem vertellend dat hij op moest letten en vragend waar de weg heen ging. En toen ik dat merkte, zag ik de gelijkenis met een groot deel van mijn leven. Het deel waarin ik grip wilde houden, waarin ik vocht tegen wat niet fijn voelde, waarin ik de situatie wilde veranderen, maar uiteindelijk pas vooruitgang boekte toen ik leerde vertrouwen en leven in overgave.

En zo besloot ik achterop de fiets dat toe te gaan passen. Ik focuste op het kleine stukje ruimte dat ik voor me had. Een klein stukje straat en een blauwe jas met een bos haar erboven voor me. Ik lette op mijn ademhaling en ging wat ontspanner zitten, zodat ik meer met de bewegingen van de fiets mee kon bewegen. Ik ging om me heen kijken en begon langzaam te ontspannen. Ik gaf me over en begon het leuk te vinden… verrassend ook, want doordat ik niets aan zag komen werd ik steeds verrast door nieuw uitzicht naast me… een meertje, een hele kudde paarden, oerossen… ik ging alles letterlijk anders beleven en er ging een nieuwe wereld voor me open.

Dit ritje op de tandem maakte me eens te meer duidelijk hoe ik in het leven heb leren staan. Ik laat komen wat komt, ik geef me over aan de beweging van het leven, ik focus op vertrouwen en laat me verrassen door al het mooie wat zo voorbij mag komen.
En zo vulde mijn hart zich met dankbaarheid, zittend achterop de tandem, in vol vertrouwen, heerlijk ontspannen en genietend van alles wat voorbij kwam!

Ik kies en als het nodig is kies ik opnieuw…

Vorige week zette ik deze quote op facebook en ik kreeg daarop via messenger een mooie reactie. Iemand vroeg mij hoe ik dat toch doe, dat steeds opnieuw kiezen, zelf ervoer ze namelijk dat ze alleen maar bleef malen in haar hoofd.

Ik vind het altijd ontzettend mooi als mensen reageren op een quote of tekst die ik post. Niet alleen onder de post, maar ook die persoonlijke berichten, omdat ik dan weet dat ik iemand even aangeraakt heb… even aan het denken heb gezet… even bewust heb gemaakt van: ‘hé, zo zou het dus ook moeten kunnen’.

En degene die me nu appte gaf ook aan waar haar struggle zat. Ik appte haar terug wat mij erg geholpen heeft, maar eigenlijk zijn er een aantal dingen die mij geholpen hebben om te leren dat ik steeds opnieuw mag kiezen. En zo zette haar bericht mij ertoe aan om eens na te denken over ‘hoe ik dat eigenlijk doe’ en hoe het zo gekomen is dat ik durf te kiezen (want nee, ook bij mij ging dat vroeger niet zo gemakkelijk…). Dank je wel H, dat je jouw vraag stelde, ik hoop dat je wat kan met wat ik hieronder beschrijf…

Wat volgens mij altijd een probleem is bij het maken van keuzes is de angst die we hebben om een verkeerde keuze te maken. ‘Ja maar als….  (wat kan er allemaal verkeerd gaan), en doe ik er nou wel goed aan, of zou dat andere toch beter zijn?’ Allemaal gedachten die ons niet verder helpen omdat we immers nooit met zekerheid weten wat de uitkomst van een bepaalde keuze zal zijn. Voor mij bracht het besef van ‘goed’ en ‘niet goed’ al heel veel verandering in het maken van keuzes. Ik dacht/vond voorheen altijd dat ik mijn keuzes wel overwogen moest maken… welke studie ga ik doen, wat wil ik worden… hoe wil ik iets opzetten, waar besteed ik mijn tijd aan…. vaak keuzes die je maakt om een bepaalde veiligheid in te willen bouwen. Maar eigenlijk kunnen we die veiligheid helemaal niet inbouwen, er kan namelijk van alles gebeuren waar wij geen rekening mee kunnen houden en waardoor de keuze (en soms zelfs ons hele leven) totaal anders uitpakt.
Toen ik dat ging zien werd ik milder naar mezelf toe, want eigenlijk legde ik de plank dus altijd erg hoog door ‘het goede’ te willen kiezen. Vanaf dat moment werd het al makkelijker: ik mocht kiezen wat op dat moment goed voelde, maar het hoefde geen definitieve keuze te zijn… bij verandering van omstandigheden mocht ik altijd gaan bijsturen.

De mildheid naar mezelf om niet ‘het goede’ te hoeven kiezen gaf me ruimte. Toch was ik vaak ook nog fel in mijn oordeel als ik ergens voor koos en het pakte niet goed uit, of ik maakte het niet af zoals het bedoelt was. Ik was streng voor mezelf: wat ik koos, daar moest ik dan ook echt wat van maken. Deed ik dat niet dat was dat falen, of zonde, of toch niet goed doordacht… of ik sprong van het een naar het ander en dat was, zoals ik soms van anderen hoorde, ook niet handig.

Tot ik begon te zien dat ook dat te maken had met hoe ik in het leven stond en wat ik me aantrok van anderen… de lat legde ik lekker hoog en ik moest vooral alles héél serieus nemen. Ik moest kritisch zijn en alles goed onder controle houden. Ik moest keuzes maken die goed uit zouden pakken én die door anderen te begrijpen waren…
Voor mij kwam daarin grote verandering toen we besloten om onze kinderen naar een andere school te laten gaan en later nog eens te laten wisselen van school. Ook toen ik stopte met mijn praktijk maakte ik een keuze puur op mijn gevoel, maar moest ik toch even slikken door de weerstand die het opriep bij anderen. Van de gebaande paden afwijken is immers niet een keuze die iedereen snapt of goedkeurt. Maar door jezelf toestemming te geven te mogen kiezen en later, als dat nodig is, opnieuw te mogen kiezen ga je steeds meer zien wat het je brengt… go with the flow zeg maar, zonder vaste uitkomsten, maar puur in het moment bekijken wat NU de beste optie is.

Wat mij nog weer een stap verder hielp waren de tools van Access Consiousness. Vooral de mantra* ‘All of life comes to me with ease, joy and glory’, heeft voor mij veel verandering in werking gezet. In plaats van me zorgen te maken of ik het allemaal wel goed deed en of ik wel de juiste keuzes maakte en gemaakt had, ging ik het leven als luchtiger, plezieriger en leuker ervaren. Ik nam mezelf daarmee veel minder serieus en gaf mezelf toestemming om te lachen om mijn getob. Ook leerde ik beter relativeren en minder zwaar te tillen aan de dingen waar ik voor kwam te staan.
Ik ging veel meer leven vanuit de visie: ‘het leven mag leuk zijn, ik mag ‘fouten’ maken en ik heb ruimte om bij te sturen waar ik wil.’

Door op die manier met keuzes om te gaan kwam ik vanzelf terecht bij de basis van al mijn keuzes en dat is goed voelen… vaak baseren wij keuzes op ons denken. We kunnen de positieve dingen opnoemen, maar vooral ook de spoken en beren komen makkelijk naar boven en ja, die gaan vaak door ons hoofd malen.
Ik ben gaan leren voelen of iets goed voelt of niet goed voelt en daar baseer ik nu veel keuzes op. Dit voelen kan via je ‘buikgevoel’, maar voor mensen die dat moeilijk vinden zijn er ook tools om door bv via spiertesten of letterlijk in de verschillende situaties te gaan staan, te leren voelen wat je lichaam aangeeft. Op basis daarvan kun je dan kiezen voor datgene wat op dat moment het beste voelt voor jóu. En ook daarvoor geldt weer: je mag altijd weer bijsturen. Altijd weer opnieuw kiezen wat goed voelt. En opnieuw kiezen betekent dus niet dat je eerst verkeerd gekozen hebt, of dat je faalt, nee, opnieuw mogen kiezen betekent goed naar jezelf luisteren, er niets om geven wat anderen er eventueel van vinden en jezelf met mildheid behandelen, waarbij je jezelf steeds de ruimte geeft om alle kanten op te mogen sturen die voor jou goed zijn. En komen die beren toch om de hoek kijken, dan zijn daar ook mooie tools voor om die aan te kijken (maar dat is dan weer een heel andere thema voor een blog…)

Wat het mooiste is dat ik heb mogen ervaren toen ik eenmaal keuzes vanuit mijn gevoel durfde te maken is, dat een keus altijd iets in gang zet. Dus hoe spannend ook; ik kies, want steeds zie ik weer dat er deuren openen waarvan ik helemaal niet wist dat die er ook waren! Een keuze leidt altijd tot nieuwe mogelijkheden, en dat houd ik in mijn achterhoofd als het kiezen toch even lastig is!

*Mantra = dat is een zin die je steeds herhalend opzegt, bv. 2 keer per dag 10 keer

De kracht van een vraag

Van de week had ik een wondermooie ervaring. Ik liep ergens tegen aan en dat kwam behoorlijk binnen. Iemand zei iets en ik schoot meteen in een soort paniek-reactie. Allerlei gedachten schoten door me heen:  ‘Dit was niet de bedoeling, hoe kon diegene dat nou doen…. dit kan wel eens heel negatief uitpakken… ik snap niet dat zij….’

De gedachten maalden door mijn hoofd. Stilzetten lukte niet totdat ik dacht aan wat ik de afgelopen tijd geleerd heb…. ga in dankbaarheid Johanna! Maar hoe? Dankbaar zijn voor iets dat iemand deed waar ik helemaal niet blij mee ben?

Maar ineens viel het kwartje en kon ik dingen combineren die ik geleerd heb. Vanuit Access Consciousness heb ik mogen leren dat het stellen van een vraag een bijzonder krachtige tool* is. En dat is wat ik deed. Ik stelde de vraag: ‘Wat is hier goed aan dat ik nu nog niet zie?’ Meteen voelde ik mezelf rustiger worden.

Wat je eigenlijk doet met deze vraag is het loslaten van oordelen.Want wat er gezegd was interpreteerde ík als negatief. In mijn hoofd zag ik negatieve gevolgen ontstaan. In mijn hoofd had ik een oordeel over wat diegene had gezegd en daarmee ontstond er ook meteen een oordeel over die ander. Door in de vraag te gaan, kon ik dat oordeel wegnemen en vanuit een neutrale positie verder kijken. Want was het wel negatief wat er gebeurd was? Ik wist toch helemaal niet wat er zou gebeuren als reactie op wat er gezegd was? De negatieve verwachting zat in mijn hoofd!

Nadat ik in de vraag was gegaan kon ik over gaan in dankbaarheid. Bij dankbaarheid mag je oefenen in dankbaar zijn voor wat je hebt, maar juist ook voor wat je wilt ontvangen. Ik oefende mijn dankbaarheidsgevoel en sprak de zin uit: ‘Ik ben dankbaar voor al het moois dat hieruit mag ontstaan’. En wauw, ik was zelf helemaal onder de indruk. Ik voelde rust en kon het gevoel van ergernis dat ik daarvoor had, helemaal niet meer terughalen…. Ook als ik aan degene dacht die het gezegd had, voelde ik geen weerstand meer… geen verwijten… helemaal niets!

En zo leerde ik weer een les door toe te passen waarmee ik bezig ben. Vragen stellen als ‘wat is hier goed aan dat ik nog niet zie?’ of ‘Hoe wordt het beter dan dit?’ kunnen je helpen om negatieve gevoelens/oordelen of frustraties te ontkrachten. Je staat daarna weer meer open voor wat het Universum jou te bieden heeft. Je nodigt het positieve uit in je leven en vervolgens mag je daar dankbaar voor zijn.

In het begin vond ik het gek om dankbaar te zijn voor wat ik wilde ontvangen, zonder het daadwerkelijk ontvangen te hebben. Ik had immers geleerd om te bidden voor wat ik wilde ontvangen en dankbaar te zijn als ik had ontvangen. (En hoe frustrerend kon het soms zijn te bidden en niet te ontvangen?) Mijn beeld daarbij is echter geheel omgedraaid. Ik bid hooguit nog om te mogen ontvangen wat voor mij en de mensen om mijn heen het beste is. En dat maak ik niet meer concreet, want ik weet immers niet wat het beste voor ons is?
Des te meer richt ik mij nu op dankbaarheid in vol vertrouwen dat mij al gegeven is wat ik nodig heb en dat ik daarvan meer mag ontvangen. En hoe meer ik dit doe hoe meer ik ervaar dat dit me helpt om in totale overgave te gaan. Het komt zoals het komt en in alles wat er gebeurt kijk ik naar de mogelijkheden van het moois dat er mag ontstaan. Zo mag ik leven met alles wat is en kies ik er steeds weer opnieuw bewust voor om te mogen ontvangen met ease, joy and glory!

*vind je het interessant om meer te leren over het stellen van vragen vanuit Access Consiousness, klik dan op deze link

Waterpret 2.0!

Zo gaaf, ik ben aan het experimenteren! Met water…. met water? Ja, met water!

Al van kinds af aan houd ik van water… de zee, een waterval, een beekje? Ik moet er naartoe, kan er uren zitten, kijken, voelen én opladen! Tijdens onze vakanties zijn mijn man en kids er ondertussen aan gewend dat ik, tijdens het plannen van een route, altijd omwegen inplan om een waterval te bezoeken. Ik móet er even naartoe, ik móet even voelen en het liefst het water in, zo dicht mogelijk bij de waterval…. Ik heb letterlijk het gevoel dat mijn huid de spetters van een waterval opzuigt en me voedt…

Onlangs kwam ik in aanraking met Alkaline Ionized water en het trok mijn aandacht omdat wat ik zag en hoorde volledig aansloot bij mijn gevoel én mijn kennis die ik heb  vanuit mijn voormalige werk als natuurgeneeskundig therapeut. In mijn praktijk keek ik bij de behandeling van mijn cliënten altijd naar de zuurgraad van het lichaam. Juist omdat ons lichaam makkelijk verzuurt onder invloed van wat we eten, wat voor inspanningen we leveren én allerlei soorten stress waar we mee te maken krijgen, is het letten op de zuurgraad van je lichaam een van de belangrijkste dingen om ziektes buiten te houden. Door het opnemen van alkalische mineralen zoals Magnesium, Calcium en Kalium probeert het lichaam om die verzuring tegen te gaan.

Jarenlang slik ik al supplementen als tarwegras en Magnesium om mijn lichaam zo alkalisch mogelijk te houden. Ook door het floaten voed ik mijn lichaam met extra Magnesium. Omdat  door de verstoorde prikkelverwerking mijn lichaam veel stress ervaart, is verzuring een constante factor waar ik rekening mee moet houden. Ook voor mijn zoon ben ik, sinds zijn diagnose,  extra alert ten aanzien van verzuring en mede daardoor werd mijn interesse gewekt door het Alkaline Ionized water.

Ik ga in deze blog niet helemaal uitleggen hoe het werkt, wil je meer informatie dan verwijs ik je graag door naar mijn website. Kort komt het erop neer dat Alkaline Ionized water door ionisatie een nagebootst natuurproduct is  met de eigenschappen van gletsjerwater!! Door het drinken van dit water wordt de opname van voedingsstoffen en de afvoer van afvalstoffen vergroot. En daarnaast wordt verzuring in het lichaam tegengegaan wat ervoor  kan zorgen dat de kwaliteit van ons leven verbetert en het verouderingsproces wordt vertraagd.

Ik besloot een ionisatie-apparaat aan te schaffen omdat ik nog steeds vertrouw op verbetering van mijn vermoeidheid en voor mij voelde het logisch om via dit water te gaan ervaren wat er op deze manier mogelijk is voor mijn lichaam en  voor de rest van de familie zag ik natuurlijk ook de voordelen! We zijn gestart met het drinken van water met een pH van 8.5 en bouwen dit langzaam op tot 9.5. Tijdens de opbouw ervaar ik nu al verschillende dingen, soms wat duizelingen, soms wat buikpijn maar bovenal: ik slaap veel dieper! Wat een genot om ’s morgens wakker te worden en te voelen dat je lekker geslapen hebt, dat is echt nieuw voor mij! Ook mijn huid heeft baat bij het water omdat je het apparaat kan instellen op ‘beautywater’ dat de beste pH voor je huid heeft… de jeuk die ik vaak heb vermindert voelbaar! Ik ben dus super benieuwd hoe mijn lichaam gaat reageren als ik straks gedurende langere tijd op pH9.5 zit…

Maar goed ik begon mijn blog met het noemen dat ik aan het experimenteren ben en dat doe ik niet zozeer op mijn lichaam, maar in huis. Met de machine die het Alkaline Ionized water maakt kun je namelijk ook sterk zuur en sterk alkalisch water maken en laat dat nou ideaal zijn om mee schoon te maken. Zo kun je de in olie aangebrachte pesticiden van je tomaatjes af weken (er komt dan gewoon geel water van je tomaten!), je kunt de oven of de afzuigkap schoonmaken en alles wat je normaal met bleek/chloor behandelt doe je nu met een van de sterke watersoorten. Van de week heb ik zelfs de was ermee gedaan… zonder (!) wasmiddel.  Ik lap mijn ramen en spiegels ermee en ik ben nu aan het uittesten met welk water mijn bloemen het langst goed blijven op de vaas!

Ik word hier zo blij van en beleef zoveel plezier aan mijn experimenten… ik ben haast bang dat ik schoonmaken nog leuk ga vinden 🙂 … Ondertussen bedenk ik mij hoeveel schoonmaakmiddelen me dit gaat besparen! Kortom ik zie een hoop voordelen en ben helemaal in mijn element met mijn nieuwe apparaat op het aanrecht!

Vind je het leuk als ik de uitkomsten van mijn experimenten deel? Of vind je het interessant om meer over dit apparaat te weten? Laat het me dan via de comments of pb horen, dan probeer ik je vragen zo goed mogelijk te beantwoorden hetzij via pb of via een volgende blog…. (en ja zoals wel vaker bij mij volg ik nu ook het principe: ‘start before you are ready’, dus soms zal ik misschien ook even moeten zoeken naar een antwoord 🙂 )

Proost op een van de mooiste producten van moeder Aarde: WATER!


Dankbaar!

Nog maar 3 maanden geleden lag ik tgv een bijnieruitputting het grootste deel van de dag plat. Ik was maar blokjes van hooguit 2 uur achter elkaar op de been en moest dan weer rusten. Het was pittig, want het is niet de eerste keer dat mijn lichaam zover uitgeput raakte dat ik pas op de plaats moest maken. Deze uitputting wordt onder meer veroorzaakt doordat mijn prikkelverwerking niet goed is. Alles wat er om mij heen gebeurt, alles wat ik zie, alles wat ik hoor, alles wat beweegt komt binnen. Mijn lichaam filtert deze prikkels niet goed en zo ervaart mijn lijf constant stress. Aan de kinderen legde ik het uit dat het voor mij voelt dat geluid, geur en beweging niet alleen via mijn oren, neus of ogen binnen komt, maar door al mijn poriën, mijn hele lijf krijgt het het binnen….

Ik nam rust en ondernam ook stappen op te kijken wat ik zelf kon doen om te kijken in hoeverre ik mijn lichaam kon helpen die prikkelverwerking te herstellen en de energie in mijn lichaam weer op te bouwen. Ik paste mijn dieet aan, ging slapen met een slaapmasker, nam extra supplementen en rustte heel veel.

Ook kwamen er een aantal mensen op mijn pad die mij een stap verder konden helpen. Zo kwam ik een paar weken geleden in contact met iemand die veel met essentiële oliën werkt. Ik vroeg haar informatie en wat bleek; er bestonden zelfs oliën die goed inzetbaar zijn bij niet aangeboren hersenletsel (waar een deel van mijn overprikkeling vandaan komt) en ik raakte geïnteresseerd.
Wat ik nou zo bijzonder vond is dat ik, toen ik mijn praktijk nog had, altijd op zoek was naar methodes of therapieën die mensen zelf toe konden passen. Ik wilde dat zij zelf stappen konden zetten naar herstel i.p.v. afhankelijk te zijn van bijvoorbeeld het bioresonantie-apparaat waar ik mee werkte. Doordat ik daar naar zocht kwam ik in aanraking met heel veel verschillende methodes. Ik leerde ik op die manier heel veel en alles paste ik zelf toe, maar er waren maar weinig methodes waar veel mensen mee uit de voeten konden. Omdat het gebaseerd was op emoties en het soms lastig is om te bepalen of iets bv. verdriet of boosheid is. Of omdat er protocollen getest moesten worden. Vaak waren mensen dan bang dat ze het ‘fout’ deden en dat gaf onzekerheid.

Nu verdiep ik me dus in de essentiële olie en ik vind het super interessant. Het boek dat ik kocht is er een waarin ik blijf lezen en bladeren. Ik bestelde een aantal oliën en ging ermee aan de slag en ik moet zeggen: ik word er erg enthousiast van!
Sinds ik de oliën gebruik merk ik dat ik helderder ben in mijn hoofd en ik ben minder moe. Zo zet ik steeds weer stapjes in de goede richting voor mijn gevoel!

Afgelopen week ging ik ook weer naar de dagbesteding. Daar komen mensen met niet aangeboren hersenletsel en dementie en sinds een aantal maanden ga ik daar twee uur per week heen om te helpen. Ik puzzel vaak met een oudere mevrouw, of we lopen even een rondje. In overleg met de leidinggevende had ik afgelopen week wat olie meegenomen en ik stelde voor om de handen van die mevrouw te masseren. Haar gezicht is eenzijdig verlamd, maar ik zag meteen dat haar ogen gingen stralen. ‘Ja’, zei ze, ‘dat liet ik vroeger ook vaak doen!’ We zochten een relaxstoel uit en ik gaf haar een handmassage met een combinatie olie voor ontspanning en balans. Ze genoot er zichtbaar van. Toen ik voorstelde dat ik de volgende keer weer olie mee zou nemen gaf ze aan dat ze dat erg fijn zou vinden. Mijn hart vulde zich met dankbaarheid, wat toch bijzonder dat er uit mijn zoektocht naar herstel zulke mooie dingen kunnen ontstaan!

 

Geld maakt niet gelukkig…. (??)

Mijn hele leven merk ik al dat ik anders tegen dingen aan kijk dan de meeste mensen om mij heen. Ik ben niet zomaar voor vaccineren, ik heb ooit een uitkering stopgezet omdat ik het niet eens was met hoe ze te werk gingen en hoe de regels in elkaar zitten in Nederland en daar dus niet aan ‘gebonden’ wilde zijn. Ik stapte vroeger rustig naar mijn baas toe om aan te geven dat ik het ergens niet mee eens was. Ik leg me niet zomaar neer bij een situatie waarin mijn kind ten onder lijkt te gaan aan een (leer)plicht die hem ten goede zou moeten komen, maar dat duidelijk niet doet….

Dat anders denken en doen daar heb ik gedurende mijn leven heel wat opmerkingen over gekregen. Dat ik rare ideeën had, dat ik altijd moeilijk liep te doen, dat ik niet zoveel over dingen moest nadenken, dat ik onnodige risico’s nam, ook met betrekking tot mijn kinderen…. ik heb me die opmerkingen altijd erg aangetrokken, ik werd er onzeker van, voelde me soms opgelaten, had ook het idee dat ik me vaak moest verantwoorden, voelde me vaak alleen… maar diep van binnen voelde ik ook steeds: ‘ja, maar dit ben ik. Dit is hoe ik over dingen denk, maar dit is ook vooral mijn gevoel bij dingen en dat gevoel is zo sterk, dat ik daar niet omheen kan’.
En wie mijn posts over onze zoon gevolgd heeft, ziet dat er vanuit dat gevoel heel veel veranderd en ontstaan is. Maar het is niet altijd makkelijk geweest om te blijven vertrouwen op mijn gevoel en daar dan ook nog stappen in te nemen.

Zo ben ik in mei ook met FutureNet begonnen. Ik heb gepost over het 5 minuten advertentie klikken dat ik nu doe om wat extra geld te kunnen verdienen. Het geeft mij zo’n vrijheidsgevoel dat ik los van welke regels en wetten dan ook (met bv. betrekking tot uitkeringen), tóch geld kan verdienen ondanks mijn gezondheidssituatie. En het geeft me zo’n gevoel van vrijheid én blijdschap dat ik zie dat er op deze manier voor heel veel mensen overvloed binnen handbereik is. Maar ook dit is weer een stap in het diepe, want er zit veel angst op systemen als dit.

Zo krijg ik de vraag of het geen piramide of ponzi systeem is… nee, dat is het niet en als je zelf op gaat zoeken wat piramide precies is, dan zal je dat ook snel duidelijk zijn. Zit er niet teveel risico aan? Tja, dat hangt ervan af wat jij in het systeem steekt! Als jij al je geld in zo’n systeem steekt en het bedrijf gaat op de fles, ja dan heb je een probleem (net zo goed dat je een probleem hebt als je je baan kwijt raakt). En als jij alleen geld inlegt dat je kan missen? Het geld dat je normaal gesproken besteed aan een keer een bloemetje voor jezelf, of een etentje met het hele gezin, of het geld dat je normaal aan een staatslot uitgeeft, of tegen lage rente op de bank hebt staan…. Ja, ook dan loop je nog steeds risico; er zijn namelijk twee grote risico’s:
Risico 1. Het hele bedrijf gaat over de kop (ondanks dat het heel solide opgebouwd is met heel veel verschillende inkomensbronnen). In dit geval ben jij je inleg waarschijnlijk dus kwijt!
Risico 2. Wat te mooi om waar te zijn lijkt, is toch gewoon waar en je verdient uit dit hele systeem een mooie extra boterham!

Ik heb besloten dat ik beide risico’s wel wil lopen. Ik ben niet bang om het geld kwijt te raken omdat ik er alleen maar in heb zitten wat we kunnen missen. Ik ben ook niet bang om extra geld of zelfs veel geld te gaan verdienen, omdat ik weet dat het gewoon mogelijk is en dat het mag! Ik sta mezelf toe om rijk te worden (ja, en dat heb ik niet altijd gedaan hoor!). Ik ben bereid geweest door al mijn angsten en weerstanden heen te gaan en het zelf te gaan ondervinden wat ik kan met dit  bedrijf. Ik ben niet over één nacht ijs gegaan, heb me ingelezen en gevoeld… en toen gedaan!

Ik geniet ervan. Het heeft me al zoveel nieuwe contacten opgeleverd! Het zorgt ook dat ik nieuwe stappen maak in mijn groei, een andere focus krijg en door er over te bloggen zorgt het er ook voor dat ik weer uit mijn comfortzone stap. Want openlijk aangeven dat je geld wilt verdienen op een niet voor de hand liggende manier… ja, het kostte me best een beetje durf om dat te doen. Maar ik heb het toch gedaan, waarom?? Niet omdat ik per se een team op wil bouwen. Natuurlijk vind ik dat leuk en levert het mij sneller verdiensten op.. maar ik deel  vooral om jou vertrouwd te maken met dit systeem. Om je mogelijkheden te laten zien waarvan jij het bestaan waarschijnlijk nog helemaal niet wist. Omdat ik mezelf de rijkdom gun, maar jou ook. Samen in een team bouwen aan overvloed geeft me zo’n dankbaar gevoel. Los van de normale patronen,  los van ‘hoe het hoort’, los van alle overtuigingen over ‘dat geld stinkt’ en dat ‘geld niet gelukkig maakt’….
Ik ga het ervaren wat het voor ons op kan brengen, ik ga het ervaren wat het met me doet, voor nu weet ik dat het me al zoveel oplevert dat ik mijn inleg er bijna weer uit heb. Binnen 3,5 maand. Ik heb nu al meer verdiend dat dat ik bij de bank had gekregen als ik het bedrag 2-3 jaar op de bank had laten staan.

Durf jij de risico’s ook te nemen? Niet? Dan vooral niet doen en je er ook niet druk over maken dat anderen het wel doen. Durf jij het wel? Dan help ik je graag opstarten. Ik beantwoord graag al je vragen (want bij FutureNet is niets wazig en niets geheim). Je mag me een pb sturen of je mag je aanmelden bij de fb pagina ‘My life is…’ dan leg ik je alles uit. En had je eigenlijk al besloten dat het niets voor jou was, maar twijfel je nu toch weer? Sluit je gerust opnieuw aan, dat hebben er al meer gedaan!

Heb je wel interesse, maar wil je niet 5 minuten per dag klikken? Of wil je dat jouw vereniging een extra zakcentje kan verdienen? Of wil je je zus of vriendin in plaats van een bloemetje een kans geven op extra inkomen binnen een paar jaar? Het kan allemaal vanaf $10,-. Ik stort vandaag $35,- in een account dat ik ‘Om te delen’ ga noemen. Als dat account uiteindelijk vol loopt ga ik van daaruit aan goede doelen geven. Ik kan er nu al blij van worden…. En stroomt het account niet vol? Ach, dan was het leuk geprobeerd… dat ik niets won met ons staatslot van vorige week, daar maak ik me toch ook niet druk om? Dus geld maakt niet gelukkig? Ik ga het zelf uitvinden, omdat ik de stap durf te nemen, omdat ik niet in de angst blijf zitten van ‘klopt dit wel’, ik gun mezelf dit avontuur in anders denken… ach en dat past wel bij me denk ik….

!! registreren bij FutureNet is gratis. Schrijf je in via mijn link of een link van iemand anders die je kent, als je dat niet doet kom je in het team van iemand waar dan ook ter wereld…en dat kan lastig zijn in de communicatie….

Groeipijn…

Nee, ik bedoel niet de groeipijn die je hebt als puber wanneer je lijf sneller groeit dan je spieren of pezen bij kunnen houden. Ik bedoel de groeipijn die je nu nog kan ervaren, op volwassen leeftijd als je stappen zet die energie kosten…

Ik zit er middenin. Het besef dat ik met hersenletsel moet leven is de afgelopen maanden behoorlijk bij me geland. Lang heb ik in een situatie geleefd waarbij ik het gewoon maar naast me neer wilde leggen. Oké, ik weet nu waar mijn klachten vandaan komen en…. door….
Maar nu ging ik me er ook in verdiepen. Juist omdat ik de afgelopen maanden weer zo hondsmoe was. Ik ging info opzoeken op internet. Sloot me aan bij een facebookgroep over NAH. Las boeken over NAH en bijnieruitputting. Ik leerde veel, paste mijn voeding aan, slikte supplementen, nam veel meer rust op een dag en merkte bij mezelf hoe ik wíl blijven geloven in genezing. Ik blijf geloven in mogelijkheden en kan me er niet bij neerleggen dat dit alles is wat mogelijk is door het letsel. Misschien wel op dit moment, maar niet voor altijd….

Ik ging kijken waar mijn angsten en beperkingen nog lagen. De eerst waar ik op uit kwam was het financiële stuk. Als ik niet meer kon werken, kon ik ook niet verdienen en dat had invloed op mijn zelfbeeld. Zo hing inkomen immers vast aan prestatie en beloning en geloof ik juist in overvloed voor iedereen. Toen ik die beperkingen onder ogen zag, kwamen er ook andere mogelijkheden van verdienen in beeld en ik besloot om me daarin te verdiepen en ermee aan de slag te gaan. Door inkomen los te koppelen van prestatie ging er een hele nieuwe wereld voor me open!
Een tweede beperking voor me was dat mijn wereld zo klein werd. Als je niet meer kan werken, ontmoet je ook minder mensen. Ook omdat ik 4-6 keer per dag een rustperiode inlaste was het lastig om activiteiten te plannen. Ik dacht al lange tijd na over vrijwilligerswerk, maar zag er tegen op om te moeten melden dat ik niet veel kon… totdat ik tijdens het googlen op een site kwam van een zorgboerderij voor mensen met dementie en NAH. Ik nam contact op en kon daar beginnen. Juist doordat zij kennis hebben van NAH, voelde het voor mij veilig. Zo zette ik weer stappen buiten de deur en ontdekte ik dat ik me, ondanks mijn lage energie niveau, nog steeds nuttig kon maken.

In de afgelopen maanden belde mijn osteopaat tot twee keer toe onze afspraak af. Iemand reageerde: ‘Nou, dat is raar, hij kan je toch niet zomaar laten zitten!’ Maar ik wist waarom hij afbelde en voor mij betekenen zulke dingen ook altijd even:  ‘alert zijn!’… wat moet er gebeuren en waar dient dit toe?
Enkele maanden geleden had ik contact met Mara Riewald, die healende coachsessies geeft. Toen we het erover hadden voelde ik me te belabberd om het aan te gaan. Nu besloot ik dat het tijd was om op deze manier verder te gaan kijken. Ik nam contact op met Mara en zij had tijd om mij op korte termijn een sessie te geven. Tijdens het consult ‘kijkt’ Mara op energetisch niveau naar blokkades en belemmeringen. Ze kijkt naar de energie in je lichaam en hoe die stroomt of juist verstoord wordt. Ze helpt het lichaam te reinigen en chakra’s op te schonen. Wat een bijzondere ervaring was dat! Maar het maakte ook veel los. De eerste dagen voelde ik me beter, ik zag zelfs de bomen in het bos anders, voelde ze en genoot van deze ervaring. Ik voelde mijn lichaam beter en kreeg meer rust in mijn hoofd. Na een paar dagen werd alles weer onrustig en ik voelde ik angst voor veranderingen. Want waar stond ik? Wat gebeurde er in mijn lichaam? Stel dat ik wel fit kon worden? Weg uit de veiligheid van ‘niet fit zijn’, de veiligheid van ‘niet goed genoeg zijn’. Ik voelde me volledig uit ’t veld geslagen. Mara hield contact en hielp me verder en ik ging het aan. Ik bleef, diep van binnen,  vol vertrouwen . Ik wilde hierdoor heen want herkende het als groeipijn. De pijn die je voelt bij grote veranderingen, de angst die de kop op steekt. De drempels en hobbels om nieuwe stappen te zetten….

Ik huilde veel, maar merkte ook dat ik meer in mijn kracht kwam te staan en dat daarmee ook de twijfel kwam, wat moest ik nou? Wat wilde ik eigenlijk? Kon ik me echt een wereld voorstellen waarin ik weer energie mocht ervaren en eindelijk mijn echte leven kon gaan leiden? Hield ik mezelf niet vreselijk voor de gek? Zat er echt geen steekje los bij mij? Maar met de kracht kwam ook de wil om verder te gaan. Eindelijk te gaan voelen waar ik al jaren naar toe gewerkt had. Erkenning van wie ik ben, mogen ZIJN.

En toen zag ik, toevallig J,  een masterclass van Adrienne van den Bos over hoogbegaafdheid en de kenmerken daarvan. Ik zat te huilen achter de computer. Wat een herkenning! Adrienne vertelde verhalen over hoe mensen vastliepen in het leven doordat ze zich altijd aanpasten en dom voelden.
Hoe mensen lichamelijke klachten ontwikkelen door niet zichzelf te mogen of kunnen zijn. Voor mij viel het kwartje. Waar we de afgelopen jaren zo mee bezig waren geweest voor onze jongens, speelde ook voor mij… en hoewel ik eigenlijk wel weet dat ik ook hoogbegaafd ben, had ik dat ook voor het gemak naast me neer gelegd… omdat ik er niet aan wilde, omdat ik me schaamde en bang was voor nog meer oordelen van anderen….

Het is tijd om mijn eigen pad te gaan bepalen. Zelf te gaan kijken welke weg ik wil lopen, mét mijn eventuele beperkingen, maar zonder me meer aan te passen naar de meningen en oordelen van anderen. Want ik wil niet geloven in: ‘je moet er maar mee leren leven’. Nou ja, toch wel, maar dan wel op mijn manier!

En het begint met aangaan wat is…. ik huil, ik slaap, ik kijk omhoog en bid, ik vraag het team van engelen om mij te helpen mijn pad te mogen vinden. De kracht te krijgen om echt te gaan waar mijn hart me brengt, zonder angsten, maar in vertrouwen! Ik dank voor de mooie kansen en mooie mensen die op mijn pad komen, juist nu wanneer ik ze zo nodig heb. Bedankt Mara en Adrienne voor het mooie werk dat jullie doen en dat jullie een poosje mee willen lopen op mijn pad!

Ik geef het op….


Gisteren kreeg ik bericht van twee uitgevers. De een wilde mijn boek niet lezen en de ander heeft het gelezen en wil het niet uitgeven. Mijn man zag de mail en kwam het me voorzichtig vertellen; want hij wist dat ik kortgeleden nog had gezegd dat ik er nu van overtuigd was dat mijn boek er mocht zijn. Hij keek me aan en zei dat er een niet zo mooie mail was, hij bracht het voorzichtig. Ik hoorde het aan en het volgende moment voelde ik de opluchting over me heen komen. Ik was zó blij dat ik er zelf verbaasd over was. Ik voelde de energie door mijn lichaam bruisen en pakte de stofzuiger om even dankbaar gebruik te maken van de energie die ik voelde, maar ook om mijn gedachten eens even te onderzoeken. Hoe kon het dat ik klaar leek om mijn boek de wereld in te brengen en dat ik dan nu alleen maar opluchting voelde? Was ik eigenlijk toch te bang om het uit te geven? Voelde ik me onzeker over mijn boodschap? NEE, helemaal niet… maar waar ik bang voor was zat heel ergens anders op vast. Ik was bang dat ik van een uitgever aanpassingen moest doen aan mijn verhaal. Ik was bang dat ik promotie-werk moest gaan doen wat ik misschien niet wilde of kon. En zoals ik voor de vakantie al voelde; ik was bang om te blijven hangen in een thema dat voor mij ‘klaar’ was.

Creatiekracht

Eigenlijk is het als zoveel dingen in mijn leven. Ik vind juist het creëren zo leuk. Het maken, het leren, het doorleven en dan is het klaar, punt. Zo ben ik sinds het spirit business event ook bezig met een nieuwe website, ik ben nu bijna klaar, maar weet nog niet of ik hem online zet. Dan is nl. het creëren klaar en ga je met je ‘product’ een andere fase in en dat wil ik niet. Niet omdat ik bang ben, maar omdat ik dat niet leuk vind. Ik wil geen online-product, ik wil geen goed lopend bedrijf, ik wil geen volle agenda met lezingen… ‘alles’ wat ik volg op internet draait om prestatie, ‘Hoe bereik je…?’ , ‘Wat moet je doen om…?’ , ‘Zo bouw je… op’, ‘Laat jouw licht schijnen door…,’

Ach ik doe nu misschien wat negatief, maar wat ik merkte is dat je zo gemakkelijk meegaat in wat de maatschappij vraagt. Ik heb al zo vaak gezegd: ‘en nu neem ik echt rust!’ Toen ik 4 jaar geleden aan mijn sabbatical begon wilde ik graag een hele week lezen. Door de hersenschudding die ik opliep en de verharding van mijn hersenvlies liep dat anders. Daarbij kwam het ziek zijn en overlijden van mijn moeder, daarna de periode van zelf niets meer kunnen, maar ondertussen toch maar doorwerken voor een vriendin én mijn boek schrijven. De verhuizing die volgde was het directe gevolg van de problemen die de kinderen op school hadden en dat vroeg dus ook veel energie…. Al met al 4 pittige jaren waarin ik veel leerde, maar ik vind schijnbaar nog steeds dat ik aan bepaalde verwachtingen moet voldoen. Want het is toch fijn als je kunt vertellen dat je een boek hebt geschreven? Maar ik doe het niet! ik stuur hem niet op naar een andere uitgever. Dat wil niet zeggen dat ik er niets meer mee ga doen; zeker niet, want er staat genoeg in waarvan ik weet dat anderen er ook wat aan kunnen hebben. Nee, maar ik ga er wat mee doen op mijn eigen manier. Een manier waar ik zelf voor kies, waar ik me goed bij voel en die ik kan combineren met de omstandigheden rondom mijn lichaam en ons gezin.

Ik laat me leiden

Voor mij wordt het steeds duidelijker. Ik mag prioriteiten stellen, ik mag kiezen, ik mag doen wat ik leuk vind, ik mag genieten, ik mag de kinderen en de tuin op de eerste plaats zetten. Ik hoef niet te werken naar een bepaald doel, ik mag de uitkomst volledig loslaten en erop vertrouwen dat ik geleid word door iets veel groters dan mijzelf. Ik hoef mijn pad niet uit te stippelen, ik mag loslaten en vertrouwen dat alles wat ik nodig heb op mijn pad komt. Ik geef het op mijn leven te willen sturen, ik mag doen wat goed voelt, want schijnbaar was ik daar door alle omstandigheden toch even vanaf gedwaald.

Doe eens gek, ik probeer het uit…

Oké, tijd om eerlijk te zijn naar mezelf!

Ik heb mezelf lange tijd onder druk gezet omdat ik vind dat ik moet werken… ik wil meedraaien in de normale maatschappij, ik wil collega’s hebben om me te kletsen en te lachten, ik wil graag een stukje financiële inbreng dragen, ik wil erbij horen! Herkenbaar voor iemand van jullie?

Helaas lukt dat op dit moment (nog?) niet op de normale manier, want mijn lichaam vraagt nog teveel energie om veel te doen en om daarnaast energie over te houden voor de kinderen en alles wat bij het normale gezinsleven hoort. Dus kom ik bij deze terug op mijn besluit om vanaf september weer te proberen aan het werk te gaan.

Want dat is wat ik wilde… een baantje zoeken van een paar uur per week (hooguit 8), zodat ik rust kon gaan ervaren in het ‘willen bijdragen’. Daarnaast zou ik dan, dacht ik, genoeg ruimte over houden om vanuit huis content te gaan produceren voor ‘Over-Leven’, content delen over waar het volgens mij in het leven om gaat… maar ook op een rijtje zetten hoe ik daar verder mee wilde, want zoals ik voor de vakantie al aangaf is er wel wat in mijn beeld daarover veranderd…. Al kon ik niet precies aangeven hoe of wat…

Maar vorige week was ik bij het Spirit Business Event en ohhh wat heeft dat me veel gedaan! Er borrelt van alles, waar ik hopelijk volgende week meer over ga schrijven/vertellen. Voor mij is het zoveel duidelijker geworden hoe ik verder wil gaan…

Vandaag ben ik druk bezig geweest met de website ‘Over-Leven’, eindelijk schrijf ik alle pagina’s af om zo ook mijn verhaal neer te zetten. En ik heb besloten om een partnership met Bol.com aan te gaan. Dit houdt in dat ik een link van Bol.com op mijn website plaats en jij gemakkelijk vanaf daar een bestelling kunt plaatsen. Ik doe dat omdat ik op mijn site een boeken-tip-lijst plaats en ik het mooi zou vinden als jij via mijn site boeken vindt die jou gaan inspireren. Door de link van Bol.com te plaatsen is het voor jou gemakkelijk om te bestellen én kan ik daarvan mee profiteren in de vorm van commissie. Affiliatie-marketing heet dat.  Overigens kun jij alle bestellingen die je via bol.com wilt doen via deze link plaatsen (dus het hoeven niet per se boeken te zijn). Enneh, ik kan niet zien wat jij besteld en jij betaald geen cent meer! J.

Ik ga me de komende tijd inlezen in affiliatie marketing, want ik vind het nu nog een beetje raar om er gebruik van te maken, maar aan de andere kant denk ik wel dat het een lonende manier kan zijn om toch wat te verdienen nu ik door omstandigheden dit niet kan doen in een vast dienstverband of eigen bedrijf. Bovendien kan ik de content die ik wil uitwerken zo gratis aan gaan bieden ipv te starten met een membership-site, waarvoor lezers een vast bedrag per maand zouden moeten betalen. Als je het leuk vindt houd ik je op de hoogte van mijn bevindingen! En ik ben ook wel benieuwd of er mensen die meelezen bekend zijn met deze manier van marketing, ik hoor het graag!

Gedachten

Wij zijn niet onze gedachten…

We hebben gedachten, gedachten over mensen om ons heen, gedachten over gebeurtenissen, gedachten over leven. Het is belangrijk dat die gedachten niet de overhand krijgen en dat wij onze gedachten niet klakkeloos als waarheid aannemen.

Loskomen van gedachten kan op verschillende manieren. Het eerste hierbij is dat we inzien dat wij niet onze gedachten zijn.
Vaak geloven wij onze gedachten. Als je bijvoorbeeld denkt: ‘Ik ben niet goed genoeg’, dan kan deze gedachte helemaal waar zijn voor jou. Je kunt helemaal gaan leven vanuit deze gedachte en als iemand zegt: ‘joh, doe niet zo raar, je bent hartstikke goed in wat je doet en wie je bent’ dan durf je te denken: ‘ja, ja, maar je moest eens weten’. Zo waar is deze overtuiging voor jou. Maar… als die gedachte waar is, dan kan de gedachte: ‘Ik ben een banaan’ net zo goed waar zijn! Denk dat maar eens heel overtuigend: ‘Ik ben een banaan!’ Wordt het waarheid of tovert het een glimlach op je lippen? Want natuurlijk ben je geen banaan….
Maar net zo natuurlijk klopt de gedacht ‘ik ben niet goed genoeg’ dus ook niet. Het is een angst, een irreële gedachte die in jouw beleving waarheid is geworden.

Gedachten Over-Leven
Zo vormen wij dus gedachten over het leven, het is belangrijk om sommige gedachten te overleven, te ontkrachten, om te zetten, los te laten. Ik denk veel over het leven, over waarheden en onwaarheden. In mijn blog schrijf ik hierover. Maar ik schrijf ook over alledaagse dingen van het leven, gebeurtenissen met een glimlach of een traan, spreuken of teksten die me raken. Eigenlijk alles wat over leven gaat kan terugkomen in mijn blog.
Heb je zin om mee te lezen? Op deze site en op mijn Facebook pagina Over-Leven deel ik hem graag met je!

Ik hoop dat je veel plezier, inzicht en herkenning uit mijn ‘Gedachten Over-Leven’ kunt halen.