Categoriearchief: visionboard

Wanneer we lachen, eren we de schepping

Ik ben alles aan het veranderen. Ik ben alles aan stopzetten. Ik ben alles aan het loslaten….. mijn plannen, mijn visies, mijn droombeelden, mijn ambities, mijn overtuigingen en waarom? Omdat ik merk dat ze me vastzetten…

‘Iedereen’ zegt dat het zo goed is om doelen te stellen, om iets te hebben waar je voor wilt gaan. Vaak zijn dit toekomstdromen waar je stap voor stap naar toe kan werken. Tussentijds mag je bijsturen, mag je voelen, mag je richting veranderen… maar voor mij werkt of voelt dat anders…. ik móet het van mezelf wel bereiken, want het is immers een doel….

Maar vanaf nu laat ik alles los omdat ik merkte dat ik misschien mijn boek helemaal niet af wil maken. Omdat ik merk dat ik misschien wel helemaal geen spreker meer wil worden. Omdat ik misschien wel helemaal geen workshops wil gaan geven…. Het zijn allemaal dingen die ontstaan zijn en waarvan ik dacht dat ik dat super leuk zou vinden, maar nu ik weer in ‘groei-modus’ terecht ben gekomen weet ik dat helemaal niet meer zeker en vraag ik me af ‘waarom wil ik dat eigenlijk nog?’ Wil ik dat nog omdat het me echt blij maakt? Wil ik dat nog omdat mijn hart ervan gaat zingen? Of wil ik het omdat ik niet weet wat ik anders zou moeten gaan doen? Omdat ik het nou eenmaal gezegd heb dat ik dat wil gaan doen? En ja, wat ik zeg moet ik waarmaken… toch?

Op mijn laatste moodboard plakte ik een tekst: ‘Ons leven moet speels zijn, vol plezier en lust. Wanneer we lachen eren we de schepping’. En die tekst houdt me bezig. Wat geeft mij echt plezier? Wat laat me lachen? Ben ik niet te druk bezig met toch nog steeds denken ‘ja, maar ik moet nuttig bezig zijn’ en ‘ik moet me fitter voelen om te kunnen doen wat ik wil doen… wat ik te doen heb’.

Want wat laat mijn hart echt zingen? Niet meer de dingen waar ik jaren geleden naartoe wilde werken eigenlijk…. nee, als ik er goed over nadenk dan wil ik mijn boek niet afschrijven omdat ik het laatste stuk nog niet geleefd heb. Ik wil niet denken over workshops of lezingen omdat ik eigenlijk helemaal niet meer weet of ik daarvan wel ga stuiteren…. Jaren geleden wel, dat leek me super, maar nu… ach nee, eigenlijk niet meer zo….

Soms verveel ik me…. juist door het vele platliggen en daarnaast ook behoefte hebben aan uitdaging voel ik me soms verloren. Ik wil juist daarom ook kiezen voor de dingen doen die me echt blij maken, die me laten genieten, die me laten leven. Niet denken: ‘ik moet dit of dat want dan kan ik straks…. ‘

Van de week kwam ik een oefening tegen van Sarah Prout, die hier heel mooi bij aansloot. Ik deel hem hier, want wie weet heb jij er ook wat aan. De naam van de oefening: ‘The high vibe frequency formula’ en gaat als volgt:

Stap 1. Create your heart-singing fun list.

Het is de bedoeling om 10 dingen (liefst gratis) op te schrijven waarvan je hart gaat zingen. Het mogen dingen zijn die je leuk vindt (bv. naar het strand of bos gaan), liedjes die je graag snoei hard meezingt, liedjes waar je graag op danst, spelletjes die je graag speelt, de geur van bv. rozen, het eten van je favoriete gerecht…. kortom alles wat jou echt blij maakt!

Stap 2. Create a daily vibration habit tracker.

Het helpt je om je energie hoog te houden en je dus prettig te voelen als je dagelijks minimaal 1 van de dingen uit stap 1 gaat doen. Plan ze dus in! Samen met mediteren, gezonde voeding eten en voldoende water drinken, zou dit, volgens Prout, de basis moeten zijn van je dag. (Mediteren kan trouwens op veel verschillende manieren hè?! Daarover kan ik ook nog wel eens schrijven….)

Stap 3. Fill in the habit tracker.

Om een nieuwe gewoonte in je leven toe te laten is het verstandig om het een aantal weken heel bewust te doen. Maak dus een lijst met jouw ‘heart-singing fun’ dingen en houd minimaal een maand bij welke dingen je per dag gedaan hebt van jouw lijst. Zet bv. alle jouw fun-dingen onder elkaar en zet horizontaal de dagen van de komende maand neer. Zet elke dag een kruisje bij de dingen die je gedaan hebt.

Wat ik merk sinds ik deze oefening doe, is dat ik veel bewuster weer bezig ben met de dingen die ik leuk vind. Hoe klein ook, elke dag een momentje aandacht voor fijne dingen. Want hoe gemakkelijk schieten die dingen er niet bij in gedurende de dag? En hoe gemakkelijk schuif je juist die fijne dingen naar achteren als je het druk hebt, of als je je niet zo lekker voelt?

Maar er is meer, ik merk ook veel bewuster welke dingen mij energie kosten. Welke bezigheden of omstandigheden energie bij me weghalen en er dus voor zorgen dat ik mijn energie verlies. Hierdoor besefte ik dat je soms beslissingen moet nemen die best pittig zijn, soms moet je afscheid nemen van dingen, mensen of dieren, overtuigingen, ideeën of idealen en dat doet pijn, maar het geeft ook ruimte. Ruimte om jezelf weer te laten lachen. Ruimte om te ontspannen. Ruimte om weer bij jezelf te komen.

En dat is waar ik nu in zit. Weer een stukje bewustwording van hoe ik verder wil en kan… zonder vast staand doel dit keer, maar voelend in het NU waarop ik me wil richten, namelijk  datgene dat mijn hart laat zingen!

Doelen stellen, doe jij dat?

Ik heb altijd doelen gehad in mijn leven. Ik wilde van jongsaf aan graag dingen bereiken. Ik wilde al heel jong naar Australië, ik wilde dierenarts worden, ik wilde rijk worden, ik wilde mensen wat vertellen en ik wilde helpen in ontwikkelingslanden.

Voor sommige doelen pakte ik een kans. Zo vertrok ik op mijn 18e voor stage naar Australië. Ik volgde destijds een opleiding aan de Christelijke Agrarische Hogeschool. Nee, ik was dus niet naar Utrecht om diergeneeskunde te studeren en ook niet naar de opleidingen voor tropische landbouw en bosbouw. De HAS in Dronten voelde veiliger, want ik was nog geen 17 toen ik uit huis ging. In Dronten zat een internaat, daar kon ik waarschijnlijk ‘meer beschermd’ wennen aan het uit huis gaan. Er waren meer redenen waarom ik niet koos voor de andere opleidingen. Het was niet geheel mijn eigen keus, maar ook de keus van mijn ouders, die ik overigens volledig begrijp. (niet dat ik hetzelfde zou doen, maar dat is een ander verhaal…)

Of wij onze doelen halen hangt af van waar we zelf voor staan. Durven we te blijven geloven in onze dromen en doelen? Durven we stappen te zetten om onze doelen te bereiken of kiezen we voor een bepaalde veiligheid en blijven we daardoor hangen in ‘zoals het nou eenmaal gaat’. Luisteren we naar ons ego, dat ons angstvallig in veiligheid wil houden. Of luisteren we naar mensen om ons heen, die ook hun mening hebben over ons doel? Zijn we concreet genoeg? Hebben we discipline?

Lange tijd heb ik eigenlijk helemaal geen doelen meer gehad. Toen ik 5 jaar geleden plat kwam te liggen met een hersenschudding had ik nog veel doelen voor ogen. Ik had net mijn sabbatical ingepland, we wilden naar Australië en daarna wilde ik me gaan richten op het geven van lezingen en workshops. Ik wilde me richten op met name het onderwerp Liefde. Hoe wij liefde in de wereld kunnen brengen en elkaar verder kunnen helpen. Hoe we lief kunnen zijn voor onszelf en daarmee (of daarna) ook voor een ander….  Maar goed het liep anders, ik kwam plat te liggen….
Toen ik wat opknapte werd mijn moeder ziek en kwam de focus alleen nog maar te liggen op er zijn voor haar en mijn vader, totdat we afscheid moesten nemen… Een bijzondere periode waarin ik kennis maakte met een soort liefde die ik nog nooit eerder gevoeld had…
Ik ging met die zorg voor mijn ouders, achteraf gezien, ver over de grens van mijn fysieke kunnen heen en merkte bovendien na die periode dat ik al mijn doelen kwijt was. Wat had het nog voor nut? En wat wilde ik eigenlijk nog? Ik kwam volledig stil te staan. Waar ik uiteindelijk op terug geworpen werd was het aangaan van mijn angsten én leren lief te zijn voor mezelf. Mijn doel was om te overleven…. Schijnbaar had ik zelf nog wel wat te leren, voordat ik daar dus echt wat over mocht vertellen.

Er volgde een lange periode van ups en downs, van vallen en weer opstaan, van de moed verliezen en toch weer richten op het kleine genieten. Door de situatie met onze kinderen ontstond er wel een nieuwe focus, een doel;hen op de been houden en begeleiden in het navolgen van hun dromen en doelen. Daardoor leerde ik ook om steeds in kleine stappen te gaan denken, want we leerden al snel dat het grote doel ‘onze kinderen een ongedwongen, blije en fijne schoolperiode geven’ niet haalbaar was.

Stap voor stap baanden wij ons een weg door het schoolsysteem. Stap voor stap richtten wij ons steeds meer op wat met name onze oudste zoon zelf voor ogen had. We oefenden geduld (want instanties lopen niet zo hard), we oefenden vertrouwen (want het ging niet allemaal direct zoals wij het voor ogen hadden) en we oefenden in overgave (want we moesten het steeds doen met de situatie zoals die er lag). Wat ook belangrijk werd was dat we oefenden in liefde en vergeving, want wat hebben we elkaar (en onszelf) soms verwijten gemaakt, wat zijn we boos geweest en wat waren we soms lelijk naar onszelf, elkaar en anderen toe. Maar nu voelen we de vrijheid en de blijdschap sinds het doel bereikt is. Vele kleine stappen hebben tot het doel geleid dat ons kind verder kan op de weg waar zijn hart ligt.

Eigenlijk gebeurt er in veel situaties waarin we doelen stellen hetzelfde. De onderwerpen waarover ik in de afgelopen jaren ook ging schrijven in mijn boek ‘Over-Leven’ komen allemaal langs als je doelen stelt, als je stappen maakt. Nu pas zie ik de overeenkomsten met wat ik schreef over liefhebben, overgave, vertrouwen, dankbaarheid en vergeving. Om onze doelen te bereiken moeten we steeds door processen heen. Juist daarom is het ook zo belangrijk om niet té grote stappen te willen maken, want dan sla je juist belangrijke stukken over. Stap voor stap naar een einddoel, onderweg eventueel bijsturend, maar wel elke dag en stapje… Ik ga mijn boek afronden met het onderwerp vrijheid, want ik besef nu pas heel diep, dat al die stappen die we genomen hebben en wat we daaruit hebben mogen leren, zorgt dat we nieuwe doelen kunnen gaan stellen en een stuk vrijheid mogen ervaren die zo groots voelt, dat het amper te beschrijven is….

Heb jij wel eens een visionboard gemaakt om je doelen helder te krijgen? Eind juni (bij de volle maan) maakte ik er weer een. Het maken van zo’n visionboard is wat mij steeds weer helpt in het stellen van doelen. Al mijn doelen, groot en klein komen daarin terug. Ik zet de intenties, ik voel waar ik naartoe wil en juist nu we in een fase zijn aangekomen waarin we trajecten af kunnen sluiten merk ik dat het weer begint te stromen in me. Dat ik weer durf te gaan dromen, dat ik weer doelen durf te stellen. Niet alleen met oog op de kinderen, maar ook voor mezelf. Ondertussen kijk ik naar dat visionboard van ruim een maand geleden en een glimlach komt om mijn lippen. Wat is het toch mooi om te zien dat er zoveel op staat dat nu al waarheid is, terwijl het een maand geleden niet meer was dan een doel of zelfs maar een droom!