Ik voelde het al bij het opstaan vanmorgen: dit is niet mijn dag. Ik werd moe wakker, had last van wolligheid in mijn hoofd en de tranen prikten achter mijn ogen. Ik heb van die dagen en kon me hier altijd heerlijk tegen verzetten: ‘Balen dat ik me niet lekker voel’. De hele dag vocht ik dan tegen mijn vermoeidheid, tegen mijn mineur-stemming. Ik wilde liever niet extra plat, geen extra rust, want ik was bang dat dat het begin van het einde was, ik wilde gewoon door en mijn ding doen.
Sinds kort heb ik besloten dat ik mezelf met meer mildheid behandel. Glimlachend naar mezelf mag kijken op zo’n dag als vandaag. Ik hoef er niet meer tegen te vechten, ik mag dobberen. Geen belangrijke besluiten nemen deze dag. Niet teveel moeten en extra rusten mag gewoon. Iemand bellen om even tegen aan te praten kan me helpen, dus dat sta ik mezelf ook gewoon toe, terwijl ik voorheen toch echt niemand lastig wilde vallen met zo’n dip-dag. Nu weet ik dat, door er even over te praten, het even toe te laten, mijn stemming milder wordt.
Heb jij dat ook wel eens, zo’n dag dat je niet vooruit te branden bent? Zo’n dag dat het even niet wil? Zo’n dag waarop het leven een groot gevecht lijkt? Zo’n dag die er eigenlijk niet mag zijn? Zo’n dag waarop je je draai niet kunt vinden? Of een dag waarop je hoofd vol problemen zit, een dag waarop het je allemaal even te veel is?
Wat je tegenwoordig veel hoort is, dat je dingen moet loslaten om rust te vinden. Ik vond het vaak frustrerend dat te horen. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik kwam er maar niet achter hoe ik dat kon doen, dat loslaten. Wat in mijn gedachten zat, bleef er zitten. Waar ik over deed, liet me niet los. Totdat ik het anders ging benaderen; ik ging niet meer loslaten, maar toelaten.
Ben ik moe, dan geef ik daar even aan toe en doe een dutje. Ben ik boos, dan laat ik dat toe en stoom even van me af. Ben ik ergens bang voor, dan ga ik ernaar kijken om te onderzoeken wat er speelt. Als iemand iets zegt wat me ergert of boos maakt, voel ik mijn ergernis en kijk waarom datgene wat gezegd is me zo triggert. Ik probeer zo alle gevoelens die ik ervaar toe te laten en te ervaren. Niet om erin te blijven hangen, maar om ze te onderzoeken en er van te leren. En weet je, het toelaten maakt me bewuster en het maakt me milder. Het geeft me ruimte en het mooiste resultaat van dit toelaten: doordat ik de situatie toelaat zoals die er is, laat de situatie mij los!