Categoriearchief: belemmerende overtuigingen

Vrijheid, terwijl je verplicht thuis zit




Wat komt er toch veel voorbij deze dagen.

Steeds opnieuw staan we voor de uitdaging om te kijken waar we de focus op leggen.
Ik zelf was ook even een dag van mijn padje en ik merkte hoe snel ‘angst’ dan bezit van me neemt.

Niet direct angst voor Corona, die heb ik niet. Wel angst voor de wereld waar we in leven. Want wie kunnen we vertrouwen? De media? Voor mijn gevoel niet… Want kloppen de berichten over Corona en de aantallen? En dan de politici? Waar baseren zij hun besluiten op? En wat met betrekking tot het uitrollen van het  5G netwerk en de eventuele relatie hiervan op Corona? En wat is er nog meer gaande?  Sommige berichten me geven hoop, anderen berichten geven me onrust…

Als je niet oppast neemt de angst je over en dat is nou juist wat je ‘moet’ zien te voorkomen. Want weet je wel hoeveel invloed angst heeft op jouw lichaam? Angst geeft stress en stress geeft verzuring van jouw systeem. Verzuring van het lichaam geeft ziekte en zo lijkt het cirkeltje rond.

Voor mij dus tijd om eens op een rijtje te zetten wat voor mij belangrijk is:
– elke dag oefening in dankbaarheid en vertrouwen. Dat doe ik o.a. door lezen en schrijven;
– elke dag naar buiten of voor een wandeling of lekker de tuin in;
– elke dag zorgen voor goede voeding, met voldoende groenten en fruit, maar ook gewoon een keer genieten van wat ‘fouts’ tussendoor;
– elke dag minimaal 2 liter Kangen Water, vol antioxidanten,  ontzurend en ontgiftend! Zo houd ik de hydratatie en balans in mijn lichaam optimaal;
– elke dag bedenken waar ik blij van wordt; een belletje met een vriendin, lezen in een goed boek, een spelletje met een van de kinderen etc. Door, ondanks alles wat er is, leuke dingen te blijven doen blijf je in een hoge energie;
– elke dag tijd besteden aan mijn business. Wat ik opbouw kan gelukkig online én offline. Ik adviseer mensen over het Kangen Water, zodat ik ze kan ondersteunen met info over hun lichaam en immuunsysteem. Daarnaast help ik mensen die distributeur willen worden op weg, want hoe mooi dat de vraag naar de Kangen apparaten steeds groter wordt!
– ik laat de tv zoveel mogelijk uit. Een krant lezen doe ik al jaren niet meer omdat ik daar nooit blij van werd. Nu volg ik zo min mogelijk nieuws en als ik wat volg, volg ik datgene waar ik blij van word, wat resoneert met mij…

Eigenlijk is het ‘simpel’: leven in het NU! Het leven klein en eenvoudig maken en de innerlijke rust bewaren. Weerstand tegen alles wat is loslaten en niet oordelen over alles wat je leest of hoort (en dat proberen is al heel wat 😉

Zo voel ik me het grootste deel van de tijd vrij, ook al ben ik beperkt doordat ik thuis moet blijven.

Het doet me denken aan een cursus die ik deed bij T. Harv Eker waarin een hoofdstuk ging over ‘ons leven in chaos en drama’. Zijn advies was:

‘Accept with grace and take steps to make things better’

Daar ligt het startpunt… eerst accepteren wat is. En dat betekent dus niet dat je het gelaten toelaat en alles maar ondergaat als slachtoffer. Nee, je accepteert dat alles is zoals het is en vervolgens mag je kijken hoe je de situatie beter maakt. En dat kan dus o.a. door zelfzorg en zorg voor jouw naasten. Of bijvoorbeeld bezwaar maken tegen uitrol van 5G om zo jouw grens aan te geven…

En ben je het ‘pad’ wel even kwijt door alles wat speelt? Adem dan rustig in en uit en herhaal de woorden ‘ik vertrouw (op U)’ /’I trust’ een aantal keer. Daarna kun je afsluiten met de woorden ‘Dank u’/‘Thank you’. Voel maar of dat je rust geeft. Juist op de dagen dat het even niet wil is dit een goede oefening om te blijven herhalen.  Als alles helemaal donker voelt en je het niet weet waar je het zoeken moet….

Keer naar binnen, want daar ligt de vrijheid.

Ik voelde me onzeker omdat ik blij was…

Gisteren voelde ik me ineens onzeker, haast schuldig terwijl ik super blij was, hoe kon dat? Tijd om even stil te staan en te kijken naar dat gevoel.

Ik zat gisteren te stuiteren omdat er zoveel mooie dingen gebeuren. Ik voel me goed, met de kids gaat het goed, mijn man en ik maken mooie plannen samen, ik heb weer zoveel meer actieve contacten dan voorheen, mijn werk neemt serieuze vormen aan, de tuin begint er weer lente-achtig uit te zien…. kortom: ik ben blij.

Eigenlijk wilde ik hierover delen, maar toch deed ik het niet. Opeens drong het gevoel zich op dat mensen wellicht zat worden van mijn gestuiter. Mijn ‘eeuwige’ geblabla over het Kangen Water, mijn ‘gezemel’ over dankbaarheid en vertrouwen…was het niet tijd om weer eens serieus te worden? De zwaarheid van het leven aan bod te laten komen? Het ‘echte’ leven in het daglicht te zetten?

Tijd dus om eens even goed naar mijn eigen gedrag en overtuigingen te kijken… waar was mijn angst, waardoor ik wellicht reëler naar de dingen om me heen kijk? Waar was mijn kritische blik, mijn oordeel, mijn spiedende oog op wat niet goed gaat? En wat bleek, ik kon het gewoon niet vinden… het enige wat ik vond was mijn eigen oordeel over mijn blijdschap. Kan ik het mezelf toestaan dat ik ‘gewoon’ gelukkig ben? Of ben ik in een soort naïeve toestand terecht gekomen, waardoor ik het echte leven niet meer zie?

Alles begon jaren geleden met dankbaarheid ondanks mijn oververmoeidheid, van daaruit groeide mijn vertrouwen in mogelijkheden, ik werd bewust van mijn denken en oefende in het laten gaan van al mijn angsten. Toen ik eindelijk de modus gevonden had van dankbaarheid, vertrouwen en acceptatie van ‘wat is’, kwam het Kangen Water op mijn pad en door het drinken van het Kangen Water kon mijn lichaam zichzelf weer herstellen. Eindelijk voel ik na al die zware jaren wat het me opgeleverd heeft. De totale omschakeling van mindset, het eindeloze vertrouwen op God/het Universum en de wetenschap dat wanneer ik open leer staan, ik ook mag ontvangen.

Wat ben ik in het verleden vaak boos geweest als er gezegd werd dat je met je mindset alles kan genezen. Dat je niet dankbaar genoeg was als je nog klachten of negativiteit ervoer. Nu zie ik het grotere geheel. Mijn mindset heeft me niet genezen, maar er wel voor gezorgd dat ik mocht ontvangen wat ik nodig had. En weer blijkt… het HOE mogen we loslaten. We mogen focussen op vertrouwen, liefde, dankbaarheid en blijdschap.

Leven in overgave… het maakt me intens dankbaar en super blij… zo blij dat ik dus geregeld loop te stuiteren…. en ineens denk ik terug aan wat een therapeut jaren geleden tegen mij zei: ‘Johanna, als je het gevoel hebt dat je egoïstisch wordt, dan ben je op de goede weg’. Dat is het… ik voel me haast egoïstisch omdat ik mijn blijdschap prioriteit maak. Egoïstisch omdat ik zo loop te genieten, terwijl er ook zoveel leed in de wereld is…
Ik vind het leven leuk! En dat is best wel even wennen… dat is best wel even schakelen om mezelf dat toe te staan. Maar ik doe het! Ik mag het ontvangen, de schoonheid van het leven, de positieve energie, de blijdschap, het genieten. Sluit ik daarbij mijn ogen voor de ellende in de wereld? Zeker niet, want ik besef me juist ook dat het licht dat ik mag stralen een stukje zwaarheid van het leven mag verdrijven.

Vandaag deel ik dus toch over mijn blijdschap en mijn zin in deze nieuwe dag! En de mensen die mijn gestuiter zat zijn? Die scrollen maar even verder…

Wat creëer jij?

foto en oefening in deze blog
uit ‘The Power’ van Rhonda Byrne.

Toen ik veel plat lag heb ik mezelf kunnen leren om vanuit angsten over te stappen naar de energie van dankbaarheid en vertrouwen. Elke dag ben ik dankbaar dat ik dit proces heb mogen doorlopen. De weg was pittig, maar het heeft me zoveel gebracht!

Ik heb vooral veel uit boeken gehaald. Boeken over mindset, boeken over liefde vs angst en ik heb er heel veel aan gehad om te schrijven. Door te schrijven kon ik dingen op een rijtje zetten voor mezelf. Het werkte als therapie, met een diepere heling dan ik ooit in ‘echte’ therapie ervaren had.

Ik lees, ook nu het beter gaat, nog steeds graag. De afgelopen periode is een van de boeken die ik ‘op herhaling’ lees ‘The Power’ van Rhonda Byrne. Zodra ik dit boek uit heb, begin ik overnieuw en het bijzondere is dat er elke keer een ander stuk is dat me aanspreekt.

Zo las ik in de afgelopen dagen over ‘The point of creation’ en in een keer werd me duidelijk hoe ik dit, onbewust, zelf toegepast heb in de afgelopen jaren. Vroeger (oeh, dat klinkt lang geleden), dacht ik bij veel dingen namelijk: ‘dat is niet voor mij weggelegd’ of ‘Dat kan ik nooit bereiken’ of ik hoorde het stemmetje: ‘doe nou maar gewoon…’ Het hield me letterlijk klein, want door deze gedachten beperkte ik de mogelijkheden want door deze gedachten beperkte ik de mogelijkheden en kwam ik ook vaak letterlijk tot stilstand

Toen ik plat lag ging ik steeds meer visualiseren en affirmeren. Ik maakte een beeld waarin ik fit was, waarin ik liep te genieten, een beeld waarin ik de werkelijkheid her-creëerde. En in plaats van te denken dat het onmogelijk was dat deze dingen zouden gebeuren, focuste ik op dankbaarheid en vertrouwen. Ik zei tegen mezelf wat ik al jaren tegen de kinderen zei: ‘dream big!’ en waar ik dat vroeger nooit geloofde, voelde ik nu dat dit mocht. Ik mocht mezelf het beste gunnen!!

In ‘The Power’ beschrijft Byrne dat zolang jij denk ‘dit is te groot’, je naar het Universum uitzendt: ‘dit is echt zo groot, dat wordt moeilijk om te ontvangen, dat zal wel heel lang gaan duren…’ en dat zul je dus ook ontvangen. Maar the law of attraction kent geen groot of klein en ook het begrip ‘tijd’ speelt daar geen rol.

Een mooie oefening om eens uit te proberen of jij de ‘zienswijze vanuit angst’ kunt veranderen, is eens op te schrijven wat jij het liefst zou willen: een betere gezondheid, een mooi huis, een nieuwe baan, slagen voor jouw examens… alles kan en mag. Vervolgens ga je hieraan denken in de vorm van een stip. Een stip? Ja, een stip, want voor de kracht van de liefde, de kracht van het Universum (of welke naam jij ook maar gebruikt) is alles wat jij wilt kleiner dan een stipje in het grote geheel.

Teken dan een grote cirkel en in het midden zet je een stip. Naast die stip schrijf je wat jouw verlangen is. Kijk geregeld naar jouw tekening en besef je dat die stip nooit te groot is voor de wet van de aantrekkingskracht! Verder mag je alles loslaten, je hoeft niet te bedenken HOE jouw verlangen dan ingevuld zal worden, hoe je gezonder wordt, hoe je ooit een mooi huis zult krijgen, hoe je een andere baan zult vinden. Jij hoeft maar te vertrouwen op de mogelijkheden die het Universum te bieden heeft!

Zoals je inmiddels zult weten kon mijn lichaam herstellen door het drinken van ander water… had ik dat ooit kunnen bedenken? Nooit!! Als ik dat zelf had moeten bedenken waren de mogelijkheden direct op slot gegaan, want het zou wel zinnig moeten zijn hóe het volgens mij zou moeten ontstaan toch?

Dus laat al het HOE maar los, weet dat er voor elke droom en wens een mogelijkheid bestaat. Alles wat jij kan bedenken is er al, je mag open staan om te ontvangen! Durf jij? Teken vandaag dan die cirkel met de stip voor jouw wens en laat je verrassen door wat er komen mag. Het is je van harte gegund!

Ben jij wel eens jaloers?

Kijk jij wel eens naar iemand met een mooie auto en ben je dan jaloers? 🙄 Kijk je wel eens naar iemands leven en denk je dan: ‘waarom heb ik dat niet, waarom zit het haar weer mee en mij tegen…?’ 😖 Heb je wel eens het gevoel dat jij de boot hebt gemist en kijk je naar anderen waarbij je bedenkt: ‘stond ik maar waar zij staan’, 😒 voel je hoe je daar van kan balen? Gun jij het een ander als die grote successen bereikt of wil je eigenlijk liever zelf op die plek staan?

Jaloerse gedachten komen voort uit een gevoel van ‘tekort’ en angst dat er niet genoeg is. Angst dat iets voor jouw niet weggelegd is. Vroeger betrapte ik mezelf wel eens op deze gedachten en gevoelens. Tegenwoordig bijna niet meer omdat ik geleerd heb hoe ik deze gedachten tot iets super positiefs kan maken!

Hierbij is denken in overvloed belangrijk. Het is niet zo dat jij iets niet kunt bezitten of bereiken omdat een ander het al heeft (bereikt). Door anderen juist alles te gunnen, zet je jezelf in een energie van overvloed.

Zo ga je wat een ander heeft niet zien in het licht van ‘dat wat jij niet hebt’, maar je mag het gaan zien als ‘dat wat jij aan het creëren bent’! Dus als je iemand ziet die heeft wat jij graag zou willen, vier diegene zijn geluk, want zo maak je jezelf er bewust van wat jij graag wilt hebben of bereiken… wat je ziet is dan als een spiegel van wat jij graag zou ontvangen en hier mag je alvast het goede gevoel van ervaren! Hiermee zend je uit wat er mag zijn en ontstaan…
Er is immers genoeg voor iedereen!

Zo zie je dat je ook bij jaloersheid kunt kiezen hoe jij er mee om wilt gaan. Kies er altijd voor hoe je je wilt voelen. Voel je je tekort gedaan, dan straal je dat uit, maar kies je ervoor om blij te zijn voor een ander, dan kom je zelf ook in die ontvangende energie terecht!

Kies er dus voor om mensen die hebben wat jij graag wilt als een reflectie te zien van wat komen kan. Zie het maar als een knipoog van het Universum dat het eraan komt… hoe meer jij jezelf toestaat om je goed te voelen voor een ander zijn succes of bezit, des te sneller ontstaan voor jou ook die dingen die je graag zou willen ontvangen!

Ik ben moe/ziek, dus niet dankbaar genoeg?

Ik houd me al een aantal jaren bezig met geloof en spiritualiteit. Ik lees veel, ik volg trainingen, ik probeer zo steeds bewuster om te gaan met alles wat met (over)leven te maken heeft.

Ik heb leren vergeven, leef meer in vertrouwen en dankbaarheid, durf mijn emoties en angsten aan te kijken en toe te laten omdat ik weet dat ze me daarna loslaten en ondanks de lichamelijke uitdagingen die ik elke dag aanga, probeer ik toch zo optimistisch mogelijk in het leven te staan.

Ik leer mijn kinderen om in mogelijkheden te denken en leef ze  voor dat het niet uitmaakt wat er gebeurt of wat er gezegd wordt, maar dat het erom gaat hoe wij er zelf mee om gaan…
en vandaag loop ik juist daar helemaal op vast….
Zoals ik in een fb-post al schreef lees ik ‘The Magic’ van Rhonda Byrne. Ik heb al vaker een periode bewust stil gestaan bij dankbaarheid en telkens weer merk ik wat het me brengt. Het maakt me milder, stemt me vrolijker, geeft me meer vertrouwen en laat me genieten van kleine dingen. Elke dag probeer ik stil te staan bij de dankbaarheid die ik voel en van tijd tot tijd besteed ik er extra aandacht aan om de gevoelens van dankbaarheid weer te versterken.

Nu dus middels dit boek, maar er knaagt wat… wat ik lees maakt me onrustig… mis ik hier nog echt een stukje in mijn ontwikkeling/bewustwording óf hoef ik niet voor waarheid aan te nemen wat er geschreven wordt?
Het uitgangspunt van het boek vind ik erg mooi. Het richt zich op een tekst uit de Bijbel, geschreven in het boek van Mattheus:

‘Want wie heeft zal nog meer krijgen, en het zal overvloedig zijn. Maar wie niets heeft zal zelfs het laatste worden ontnomen’.

En bijzondere tekst, die eigenlijk onrechtvaardig lijkt. Maar Byrne vult het in met dankbaarheid:

‘Want wie dankbaar is zal nog meer krijgen, en het zal overvloedig zijn. Maar wie niet dankbaar is zal zelfs het laatste worden ontnomen’.

Ook verwijst zij naar de tekst in de Koran:
‘En toen uw Heer verklaarde: ‘Als gij dankbaar zijt zal ik u meer geven, maar als gij ondankbaar zijt is Mijn straf inderdaad streng’.

Voor mij is deze benadering op zich mooi, al zit er ook een bestraffing in en dat past niet zo goed in het beeld dat ik bij God heb…. maar goed, dat mag, ik pik uit zo’n boek op wat me aanspreekt en de rest mag van me afglijden. Het feit dat je steeds meer ontvangt als je je richt op dankbaarheid dat stuk geloof ik zeer zeker en dat heb ik ook al meermalen ervaren… het tweede stukje liet ik dus maar even voor wat het was…dacht ik….

Want nu las ik gisteren een stuk, wat me schijnbaar toch erg geraakt heeft en me uit mijn evenwicht haalt. Ik citeer het hier:

‘Je kunt aan je huidige gezondheid zien hoe dankbaar je bent geweest. Je zou je elke dag fantastisch moeten voelen. Als je somber bent en het leven als zwaar ervaart, of als je je niet jonger voelt dan je bent, heb je geen goede gezondheid. Een van de belangrijkste oorzaken voor dit verlies aan vitaliteit is een gebrek aan dankbaarheid’. (uit: ‘The Magic, Lorna Byrne, pag. 53).

De hele dag loop ik al met deze zinnen in mijn hoofd. Al vaker las ik in verschillende boeken over het leven in vertrouwen en dankbaarheid en daarbij de opmerking dat je in feite ‘tekort’ schiet als je dus nog negativiteit in je leven ervaart…

In mijn beeld is ons leven een opsomming van voorspoed en tegenspoed, soms zit het mee, soms zit het tegen. We krijgen allemaal te maken met ziekte, tegenslag, uitdagingen, testen… de een meer dan de ander en ook iedereen gaat hier anders mee om. We kunnen tegenslag zien als alleen maar zwaar en negatief, we kunnen het ook zien als leerweg om sterker te worden en ons te ontwikkelen. In mijn ogen sterkt het ook om dat voor ogen te houden, dat hoe heftig de situatie ook is, we er altijd sterker uit kunnen komen…. En juist het voelen van dankbaarheid voor wat er wél is kan ons hier enorm bij helpen. Immers de focus op wat er wel is én de dankzegging, laat de positieve gevoelens meer aanwezig zijn…

Maar het omgekeerde… daar kan ik niet goed mee overweg zo merk ik… De uitdagingen in mijn gezondheid zijn deels al vanaf mijn geboorte aanwezig. Sinds een hersenschudding 6 jaar geleden zijn de klachten alleen maar toegenomen en zorgt met name de vermoeidheid ervoor dat ik mijn leven op een heel ander niveau leef dan ik graag zou willen. De overprikkeling zorgt vaak voor stemmingswisselingen en een kort lontje, als ik ergens enthousiast over word ga ik snel over mijn grens heen en gebruik ik meer energie dan ik heb met alle gevolgen van dien. Dankbaar zijn helpt me hierin om op de been te blijven. Dankbaar als ik weer een uur kan wandelen, dankbaar dat ik niet meer elke twee uur plat hoef, dankbaar dat ik toch ook weer uitstapjes met de kids kan maken, ondanks dat ik heel veel ook niet kan….
Is het dan mijn ‘verdienste’ dat ik meer kan doordat ik dankbaar ben of is het mijn schuld dat ik nog zoveel niet kan omdat ik niet genoeg dankbaarheid toon?

En hoe zit het dan met onze jongste zoon, die ruim een maand geleden te horen kreeg dat hij een zeldzame, ongeneeslijke aandoening heeft? Is zijn huidige gezondheid een aanwijzing van hoe dankbaar hij is geweest, of te wel hoeveel tekort hij is geschoten in het tonen van dankbaarheid? Mag ik daaruit concluderen dat hij door zijn eigen schuld deze aandoening gekregen heeft? Had hij bv. maar dankbaarder moeten zijn dat hij naar school kan… ondanks dat dat hem zoveel stress geeft?

Eigenlijk ben ik boos, maar ook verdrietig. Is dit de spiritualiteit waarmee ik bezig wil zijn? Is dit waar ik me op wil focussen als het gaat om dankbaarheid? Ik móet een bepaalde mate van dankbaarheid bereiken want anders….

En is juist dit nu een aanwijzing dat het waarheid is omdat het me zo triggert? Om eerlijk te zijn maakt het me onrustig, want wat is de boodschap die hier uitgezonden wordt? Het is niet vervelend naar Byrne bedoelt hoor en ik ga ook gewoon door met het lezen van het boek, omdat ik het mooi vind om me die 28 dagen te richten op dankbaarheid. Maar dan wel dankbaarheid omdat ik dat zo ervaar en het goed voelt, dankbaarheid uiten omdat ik merk dat het me goed doet, omdat ik er milder van wordt….

Waarom blijft dit dan toch zo in mijn hoofd zitten? Waarom voel ik me op een bepaalde manier schuldig, waarom voelt het als falen, zoals ik het al zo vaak voel..?? Falen omdat ik er niet voor de kids kan zijn zoals ik graag zou willen, falen omdat ik niet kan doen wat anderen soms van me verwachten, falen omdat het soms voelt dat ik lui ben en mijn tijd maar verdoe met rusten….

Ik ben gaan wandelen en kan niet anders dan concluderen dat dit voor mij niet is waar het in geloof en spiritualiteit om gaat. Want als je de dingen zo stelt, zet je mensen niet in hun kracht, maar focus je op hun eventuele ‘tekortkomingen’. Voor mij is bewustwording en leren leven in vertrouwen en dankbaarheid de kracht die het leven draaglijk maakt, makkelijker maakt in moeilijke tijden en me kracht geeft om te leren leven in ease, joy and glory, ongeacht de omstandigheden.

I’ll never reach my destination, If I never try…

Door het lopen in Parijs werd ik me bewust van dingen, voelde ik dingen die ik in jaren niet heb gevoeld…

Ik leef een deel van mijn leven naar de verwachtingen van anderen, naar de meningen van anderen, maar ik ben zo klaar om mijn eigen weg meer en meer te gaan.

In Parijs voelde ik de vrijheid, voelde ik ook hoeveel mijn lichaam dan kan. Een dag sjouwen in Parijs kost me minder energie dan twee uur aanwezig zijn op een verjaardag … maar dat snapt niet iedereen…. en logisch misschien…. maar daarom pas ik me vaak aan, ga ik over mijn grenzen of … blijf ik liever weg… zonder ik me af, verberg ik me…

De afgelopen dagen voelde ik naast het genieten heimwee, heimwee naar ontspanning, naar vreugde, naar onbevangenheid. Ik voelde de vrijheid van niet hoeven uitleggen, niet hoeven verantwoorden, van mogen zijn, ik merkte hoe ik dat heb gemist.

En vanmorgen kwam het snoeihard binnen toen ik luisterde naar ‘The River’ van Garth Brooks. Nooit eerder hoorde ik zo goed wat hij zong:

Too many times we stand aside
And let the waters slip away
‘Til what we put off ‘till tomorrow
Has now become today
So don’t you sit upon the shoreline
And say you’re satisfied
Choose to chance the rapids
And dare to dance the tide

Ja, dat is wat ik graag wil, de stroming veranderen en op het tij dansen. Het leven vieren, zonder me schuldig te voelen, zonder verantwoording af te hoeven leggen, zonder me wat aan te trekken van wat mensen van en over me denken…. De hobbels en bobbels nemend in vertrouwen…

And there’s bound to be rough waters
And I know I’ll take some falls
But with te good Lord as my captain
I can make it thourgh them all.

Mijn eigen weg gaan, mijn hart volgen, mijn dromen leven … meer en meer. Het mag, ik gun het mezelf.

En misschien is dit wel de wazigste post die ik ooit schreef, maar ook dat maakt me niet uit. Het is wat ik voel, wat het losgemaakt heeft om even helemaal wat anders te doen. Uit mijn comfortzone te stappen en te gaan…

Weg van het gebaande pad der verwachtingen, op weg naar míjn bestemming!

Overleven of leven?

Laatst las ik op fb een post over LOS-laten en TOE-laten en het deed me denken aan de blog die ik daar in 2016 over schreef. Het zette me ook aan het denken over wat ik in de afgelopen jaren allemaal los heb kunnen laten door dingen eerst toe te laten.

Het is een heel proces geweest, waarbij ik destijds de afspraak met mezelf maakte dat ik alle angsten die ik had aan wilde gaan kijken. Ik liet vanaf dat moment alles toe wat er speelde; angst om eerlijk te zijn ten opzichte van mezelf én anderen, angst om vriendschappen die me geen energie meer gaven te laten gaan, angst om mezelf te zijn, angst om te zingen, angst om afgekeurd te worden, angst om niet gehoord te worden, angst om niet gezien te worden, angst voor tekorten etc. etc. Alle angsten liet ik toe.

Ik ging schrijven over wat ik tegen kwam en dat bleek voor mij de beste manier van toelaten te zijn. Door het schrijven ging ik de diepte in, kwam ik bij werkelijke gevoelens die meespeelden en zo kwam ook vaak de bijbehorende emotie los. Het hielp me enorm om er met een goede vriendin over te kunnen praten. Want juist ook het praten erover maakte veel los. Het gaf bewustwording en daarmee ruimte. Ik kon de dingen beter op een rijtje zetten en van daaruit weer verder.

Het is een proces geweest dat niet altijd even gemakkelijk verliep en ik kwam erachter hoe ik mijn leven met bepaalde maskers op geleefd heb. Vooral omdat ik me anders voelde, niet begrepen voelde, vaak niet mee kon doen omdat ik niet fit was, omdat ik de wereld vaak niet begreep…
Nu durf ik langzaam alle maskers te laten zakken, kan ik gaan zien dat ik er mag zijn zoals ik ben. Mag ik keuzes maken die mij dienen, mag ik zelf beslissen hoe ik mijn leven in wil richten. Het geeft nog steeds wel eens onbegrip van mensen om me heen, maar ik kies ervoor om het aan te kijken, de emotie erbij te voelen en het dan te laten gaan. En ja, dat gaat soms nog best even met horten en stoten, maar doordat ik met mezelf de afspraak heb om het aan te gaan, het toe te laten, voorkom ik dat het gaat sudderen, dat het vast slaat in mijn lichaam en dat het een obstakel voor me wordt.

Toelaten heeft dus alles te maken met open en eerlijk observeren wat er bij je gebeurt, wat er bij je geraakt wordt als er iets opspeelt, wat je triggert en wat je angstig maakt. Door het zo te bekijken voorkom je dat die emoties een loopje met je nemen, zich vastzetten en dat je dus gaat leven en reageren vanuit angst.

Sinds kort ontdek ik ook wat anders bij mezelf…. door het toelaten van alle angsten, alle belemmeringen, alle negatieve emoties, alles wat er is, heb ik ruimte gecreëerd bij mezelf en vanuit die ruimte mag ik nieuwe dingen toelaten. Dingen waar ik helemaal niet mee bekend ben. Ik mag toelaten dat het leven mooi mag zijn. Ik mag toelaten dat het, ondanks ups en downs, ook goed mag gaan met me, ik mag toelaten dat ik kan genieten… waar het leven voor mij lang als zwaar heeft gevoeld, als ‘wat doe ik hier?’ als onwennig en niet te begrijpen, merk ik dat ik steeds meer toe mag laten waar ik door de mantra van Access bewust van werd:

‘All of life comes to me with ease, joy and glory’.

Ik mag toelaten wat het leven mij brengt, zonder krampachtig bepaalde doelen na te moeten streven. Ik mag erop vertrouwen dat ook het goede bij mij mag overheersen. Ik mag ontspannen en vol verwachting uitkijken naar wat komt. Het geeft me rust, en het gevoel dat IK LEEF in plaats van overleef en dat stemt me dankbaar!

Belemmerende overtuigingen

De afgelopen jaren ben ik heel veel overtuigingen tegen gekomen die me letterlijk belemmerden om stappen te zetten en te groeien. Overtuigingen die in mijn ogen zo waar waren, omdat ik ze al mijn hele leven bij me had. Omdat ik ze als kind gehoord had, omdat ze onbewust op me overgedragen waren… Toen ik mijn boek aan het schrijven was noemde ik ze ‘kind-overtuigingen’, omdat het vaak overtuigingen zijn die wij als kind al meegekregen hebben. Ooit zei iemand tijdens een opleiding dag: ‘je krijgt het als kind aangereikt en bent vervolgens een heel leven bezig om er weer vanaf te komen’…

Ik heb tijdens mijn studies kennis mogen maken met verschillende methodes om die belemmeringen aan te kijken en los te kunnen koppelen van mijn systeem. Toch merkte ik dat bepaalde overtuigingen erg hardnekkig bleven hangen en vandaar uit bleef ik altijd op zoek naar tools om die overtuigingen aan te pakken, want ook al wist ik ondertussen dat het niet klopte dat ik zo dacht, het bleef de kop opsteken…. herkenbaar??
Onlangs kwam ik een methode tegen waarover ik al eerder schreef, nl. Access Consiousness. Vanuit Access werken ze met mooie vragen om dingen helder te krijgen en jou te helpen om anders tegen dingen aan te gaan kijken.

Ik vind het super tools, die vragen. Juist omdat het zo aansluit bij waar ik de afgelopen jaren zelf zoveel mee bezig ben geweest: niet meer denken in problemen, maar kijken naar oplossingen!
Toen ik in aanraking kwam met Access las ik over ‘the clearing statement’. Dit is een zin die je kan gebruiken als dingen lastig gaan of als je tegen dingen aanloopt die niet stromen. Als je onrustig bent, als je angstig bent of als je je irriteert aan dingen. Door het uitspreken van die zin omzeil je het logisch denken en geef je je lichaam een andere manier om dingen op te lossen.

Als je het leuk vindt om je hierin te verdiepen verwijs ik je graag door naar de site van Access, waarop ze uitgebreide uitleg geven. In deze blog wil ik je er alleen maar bekend mee maken omdat het zo’n super simpele tool is om dingen te ‘clearen’, op te ruimen. En daarvoor hoef je niet eens de hele tool te gebruiken. Het is namelijk voldoende om een deel van de tool te gebruiken en dat is ‘POC en POD’.

Als ik nu merk dat ik tegen dingen aanloop die mij belemmeren, als ik voel dat ik ‘in de greep zit’ van een belemmering of een negatieve energie zeg ik: ‘Alles wat dit is: POC en POD’. Je kunt je misschien voorstellen hoeveel lol we hier al om hebben gehad aan de keukentafel. Komt er ergernis boven tafel ten opzichte van elkaar, van school, van werk, van wat dan ook, dan roept er wel iemand: ‘POC en POD het maar even’. En hoewel het in het begin wat onwennig en raar was, merkten we ook snel dat het de energie veranderde. De dingen die speelden voelden lichter en makkelijker…

Zo maakte ik weer een stap om meer ruimte te creëren om mezelf te mogen zijn. En hoe simpel kan het zijn? Probeer het maar eens uit of het voor jou ook ruimte geeft…. ik gun het je van harte zodat je alle belemmeringen die je nog bij je draagt over ‘niet goed genoeg zijn’, ‘iets niet te kunnen’, ‘iets niet waard te zijn’ mag laten gaan en mag gaan vertrouwen op jouw kracht en jouw talenten.
Zo kom je weer een stap dichterbij een leven met ‘ease, joy and glory’!